Hef alle RIBW's op. Zoals vroeger alle clienten in een inrichting in de bossen werden opgenomen, worden ze nu na een opname, direct van de gesloten afdeling gedwongen naar een beschermde woonvorm overgeplaatst. Vaak moeten clienten jarenlang wachten op een gesloten afdeling, tot er een plek vrij is op de wachtlijst voor beschermd wonen. Daar komt allemaal bureaucratie in de vorm van Indicatie Commissies, Diagnose Behandel Combinaties, Intakecommissies, Voordeurteams, Achterdeurteams en Casemanagers, zorgcoordinatoren enz. bij kijken. Dat kost enorm veel tijd en geld. Vaak wordt een client ondanks al deze poeha nog in een verkeerde groep geplaatst en loopt de zaak finaal uit de hand.
Deze beschermde woonvormen zijn geregeld gehuisvest in totaal uitgeleefde panden in de allerslechtste wijken van de grote steden. Daar leven een hoop clienten dan op elkaar met veel te weinig begeleiding en dagactiviteiten.
Waarom is er geen enkele keuze voor clienten? Hef alle beschermde woonvormen op, en sta alleen nog kleinschalige wijkinitiatieven toe. Laat elke client een hulpverlener uitzoeken , waarmee het klikt, en die hem wil en kan begeleiden dichtbij/naast of zelfs in eigen huis. Dan betaalt de client kost en inwoning en krijgt veel meer waar voor zijn geld. Weg met die bureaucratische AWBZ! Dit zou de overheid veel geld besparen en is de beste bezuiniging aller tijden! Als een client zelf zijn hulpverleners kan uitkiezen komt dat zijn of haar herstel ten goede. Want nu is er in elke GGZ afdeling of RIBW woongroep wel een begeleider waar je totaal niet mee overweg kan. Ook is er veel eenzaamheid onder clienten. Als je bij een aardige begeleider in huis woont, zal de eenzaamheid afnemen.
Laat iedereen zelf zijn zorgplek regelen en betalen.
Als beleidsmakers beweren, dat dit niet realistisch is: Kijk vlak over de grens naar het Belgische plaatsje Geel. Daar doet men al heel lang aan gezinstherapie, met alleen positieve ervaringen. Het is veel klantvriendelijker en goedkoper dan de Nederlandse zorgfabrieken
Alleen als dat bij een client niet kan, is er een taak weggelegd voor de overheid en is er een klein aantal beschermde woonvormen nodig voor clienten die perse in een beschermde woonvorm willen blijven wonen, of bij niemand onderdak kunnen krijgen. Heel treurig, maar alleen sommige heel zware clienten kunnen soms tijdelijk niet bij iemand thuis wonen.