Ik heb me in leven moeten houden door veelal ( rotte) appels en sinaasappels te eten en de verplichte hoofdmaaltijd, die veelal niet veganistisch was ( altijd toetje, at ik dus niet), Ik viel natuurlijk ernstig af , waardoor ze je nog langer vasthielden. Ik was thuis heel goed eten gewend, in elk geval voldoende. Voeding is zeer principieel, en als je daarover niet zelf mag beslissen, kun je echt beter dood zijn. Hoe je over je leven mag beschikken, staat altijd in verbinding met voeding, genotsmiddelen, drank en drugsgebruik. De realiteit in een psychiatrische inrichting is dan ook totaal weg. Er mogen dan gestudeerde mensen achter de besluiten staan, waarvan ik nog enige realiteit verwacht, maar die bestaat gewoon niet ( een echte illusie).