Welkom op het forum van startpagina!

Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.

Meer informatie op antipsychiatrie.startpagina.nl
antipsychiatrie.startpagina.nl

nav politie prikpagina

  • Anonymous avatar

    Plukkie

    Hoi Hyper, bij deze een post (later dan gezegd, maar had het wat te druk om een goed onderbouwde post te maken) over het topic van politie.prikpagina.nl waar we uiteindelijk op delen psychiatrie belanden, in zoverre dat het niet meer interessant zou zijn mbtr tot politie,

    Maar naar mijn mening weer wel op het gebied van discussie, en natuurlijk psychologie.

    Voor de prikkers hier zal ik het kort samenvatten, hoewel in mindere mate voor onze discussie het verhaal van belang zal zijn.

    Het originele topic op de politie pagina ging over een agent die 2 maal een erfenis had gehad van oude dames, die geen familie waren maar waar hij een tijdje voor had gezorgd.

    Hier had Peter R. de Vries een item voor zijn tv-programma gemaakt.

    (voor meer info kan je de topic op de politie pagina bekijken)

    In ieder geval zo kwamen we uiteindelijk bij de vraag terecht dat een notaris die een testament opstelt, dit alleen mag als iemand nog bij het volle verstand is.

    En kwam van mijn zijde de vraag hoe je dan kan bepalen dat iemand bij het volle verstand is?

    Dit ontaarde in de ?discussie? tussen mij en Hyperactief.

    Ik heb discussie tussen aanhalingstekens gezet omdat ik het niet oneens ben met dingen of in ieder geval de meeste, maar ik bij sommige dingen wat kantekeningen wil plaatsen.

    Denk dat ik het zo?n beetje in een notendop eea samengevat heb, ter informatie ik ga verder op de laatste uitgebreide posting van hyperactief van politie.prik.pagina.nl

    ( http://www.prikpagina.nl/read.php?f=18&i=183953&t=183748 )

    Dan is de structuur van mijn reactie misschien beter te volgen.

    —-

    Het probleem bij een wetenschap zoals psychologie, is dat omgeving een rol speelt.

    Het functioneren van iemand kun je moeilijk los koppelen van de omgeving.

    Wat dus in de ene omgeving een storing zou zijn is dat in de andere niet, dat betekend niet dat een storing die in India een pré is hier in Nederland geen storing is.

    In ieder geval stellen mijn lesboeken als leidraad dat iets geen storing is zolang er door het individu of omgeving geen last van word ondervonden. Daarmee wil ik aangeven dat het geen falen is in de psychologie als er op die manier een diagnose gesteld word (de diagnose is klinkend), het gevaar zit hem natuurlijk wel als men bijvoorbeeld met vluchtelingen werkt, een bepaalde mate van onaangepast gedrag ligt dan misschien wel aan een heel andere oorzaak dan een stoornis, daarom zal in zo?n geval er ook goed gekeken moeten worden naar de persoon en diens bagage.

    Dan nog de aantoonbaarheid, met een PET scan kan bijvoorbeeld wel schizofrenie aangetoond worden.

    Echter de meeste stoornissen zijn (nog) niet zoals een medische oorzaak aan te tonen.

    Maar neem ik dan een artikel uit wikipedia voor een omschrijving wat psychologie is

    ?Psychologie - een samenstelling uit het Griekse psyche (ziel) en logos (woord, gedachte, rede) - is de wetenschap van het innerlijk leven (kennen, voelen en streven) en het gedrag van de mens. (Voor de psychologie van dieren zie dierpsychologie).

    Dan zie je ook dat met het over abstracte gegevens heeft, psychologie is op dat gebied lastig omdat bijvoorbeeld voor een depressie er een legio aan potentiële oorzaken zijn,

    Waarbij je nog moet kijken per mens verschillend, want de ene laat zich minder ontmoedigen door een tegenslag dan een ander en dan kan het nog eens een combinatie zijn. Wat dat betreft is de DSM fijn omdat deze symptomen op een rij zet, overigen staat in de DSM-IV een door de APA opgenomen waarschuwing :

    ? De diagnostische categorieën,criteria en beschrijvingen kunnen alleen goed toegepast worden door degene die voldoende opleiding en ervaring hebben in het stellen van een psychiatrische diagnose. Het is van groot belang dat de DSM-IV niet op een mechanische wijze word gebruikt door onervaren en niet opgeleide personen. De diagnostische criteria zijn bedoeld als richtlijnen bij de beoordeling en niet om gebruikt te worden als een soort kookboek. Een classificatie is alleen betrouwbaar als de beoordelaar deze kan afwegen tegen zijn professionele ervaring.?

    Waarbij dus ook het probleem duidelijk word dat een ?diagnose? bij psychologie zou inhouden dat deze aan subjectiviteit is onderworpen.

    Dat is een aspect wat als het goed gaat goed kan uitpakken maar ?richtlijnen? zijn ook meteen een zwak punt want men heeft geen stabiel referentie kader meer (dat verklaard ook een deel waarom je 7 verschillende diagnoses kan krijgen)

    Die subjectiviteit begint al in de scholing, iemand die aanhanger is van de systeemgeoriënteerde theorieën zal geneigd zijn om daar de oorzaak te zoeken etc.

    En alle theorieën zit wel wat waarheid in, alleen komen ze op bepaalde punten weer te kort.

    Persoonlijk zie ik veel in het humanisme, al is het maar omdat de mens zelf centraal staat, iets waar ik het idee heb dat in de huidige maatschappij schromelijk te kort geschoten word.

    Maar kort samengevat vind ik door de materie waar psychologie over gaat het niet eerlijk om dit te vergelijken met een wetenschap waar (meestal) duidelijke diagnose herleid kunnen worden. Daarvoor zijn mensen in hun gedragingen simpelweg te gevarieerd. Hoe je dan diagnose kunt gaan legitimeren vraag ik me ook af, en ik denk dat daar alleen een antwoord op te schetsen is door iemand in zijn omgeving,en historie samen gecombineerd met clasificatie DSM, en een partij ervaring/ inlevingsvermogen te beoordelen en dat totaal beeld kan dan tot een diagnose leiden, niet erg bevredigend.

    Dat stuk over medicatie, sluit ook aan op dit stukje, jij geeft het al aan als je in een tijd van verdriet naar psycholoog gaat bestaat het gevaar dat men fout classificeert, echter heeft dan of de patiënt de situatie fout geschetst of de psych zijn/haar huiswerk niet goed gedaan. Overigens kan pathologische rouw natuurlijk ook het probleem zijn in je voorbeeld, maar dat is allemaal weer van de omstandigheden (die o zo belangrijk zijn) afhankelijk. Verder ging het over onderdrukking van de symptomen, en daar zijn we allebei het over eens dat symptomen bestrijden (of onderdrukken) geen nut heeft als je de oorzaak niet aan kan pakken. Daarbij zijn (als ik men lesboeken goed begrijp) er veels te veel bijwerking bij de meeste medicaties om daar lichtvaardig toe over te gaan. Als het alleen maar om het geld gaat dan denk ik dat mensen die het daarom voorschrijven bij zichzelf te raden moeten gaan of ze wel het juiste beroep hebben, het nadeel zal ook wel een stuk zijn dat ?praten? en ?luisteren? vaak meer tijd kosten dan men wil gebruiken.

    :D nou ik ga maar eens hier aan het werk, geloof dat ik het meeste de revue heb laten passeren en dan zie ik tzt wel weer een reactie.

    Grtz Plukkie

  • Anonymous avatar

    Hyperactief A-P

    Hoi Hyper, bij deze een post (later dan gezegd, maar had het wat te druk om een goed onderbouwde post te maken) over het topic van politie.prikpagina.nl waar we uiteindelijk op delen psychiatrie belanden, in zoverre dat het niet meer interessant zou zijn mbtr tot politie,

    Maar naar mijn mening weer wel op het gebied van discussie, en natuurlijk psychologie. Aldus: Plukkie.

    Hoi Plukkie, geeft niet, het loopt niet weg, ik ga morgen in de loop van de dag hem ff uitgebreid beantwoorden, ga nu mijn mandje opzoeken.;) Groetjes v Hyperactief:)

  • Anonymous avatar

    Hyperactief A-P

    Het probleem bij een wetenschap zoals psychologie, is dat omgeving een rol speelt.

    Het functioneren van iemand kun je moeilijk los koppelen van de omgeving.

    Wat dus in de ene omgeving een storing zou zijn is dat in de andere niet, dat betekend niet dat een storing die in India een pré is hier in Nederland geen storing is. Aldus: Plukkie.

    Hoi Plukkie, allereerst zijn gedragswetenschappen geen exacte wetenschappen, zoveel verschillende mensen zoveel verschillende reacties. Ik heb het op het politieprik wel vaker aangehaald, maar men (psychologie/ psychiatrie) is het over het algemeen aardig eens, dat ± 50 % van een persoonlijkheid uit aanleg bestaat, ± 45 % “gevormd” wordt door omgevingsfactoren, en ± 5 % “gevormd” wordt door opvoeding. Gevormd heb ik tussen aanhalingstekens gezet, omdat de laatste twee niet los gezien kan worden van iemands aangeboren aanleg.

    De laatste 2 waaronder de omgevingsfactoren die i.d.d. een grote rol spelen, zijn bij deze schatting berekend aan de tijd dat een kind onder toezicht van de ouders verkeerd, en zich elders vermaakt. Als het bijvoorbeeld in de slaapkamer aan het spelen is met de ouders uit het zicht, wil het nog niet zeggen of het doet wat het geleerd heb, dus krijg je in zo'n situatie al een omgevingsfactor (zonder ouderlijk toezicht) die bepalend is voor het handelen. Wat de laatste zin betreft, valt eigenlijk ook onder omgevingsfactoren maar worden vaak als cultuurverschil benoemd, en wat in het ene land een “stoornis” genoemd wordt, kan in het andere i.d.d. een pré.

    In ieder geval stellen mijn lesboeken als leidraad dat iets geen storing is zolang er door het individu of omgeving geen last van word ondervonden. Daarmee wil ik aangeven dat het geen falen is in de psychologie als er op die manier een diagnose gesteld word (de diagnose is klinkend), het gevaar zit hem natuurlijk wel als men bijvoorbeeld met vluchtelingen werkt, een bepaalde mate van onaangepast gedrag ligt dan misschien wel aan een heel andere oorzaak dan een stoornis, daarom zal in zo’n geval er ook goed gekeken moeten worden naar de persoon en diens bagage. Aldus: Plukkie.

    Wat is last, oftewel wat is normaal. Een echte ziekte heb je of niet, en niet omdat je denkt last te hebben… Het falen van zowel de psychologie als de psychiatrie is dat ze niet meer aan probleemoplossing doen en de biologische psychiatrie alles vermedicaliseerd. Den Haag vist eerst de Hofvijver leeg, vaardigt dan een wet uit dat iedereen zijn broek op moet houden door daar te gaan vissen, en als mensen dan depressief worden omdat het niet lukt dan krijg je door middel van een psychologisch onderzoek een etiketje, en de psychiatrie onderdrukt dat met medicatie. Kijk op scholen, de steeds grotere uitval, de steeds slechtere prestaties etc. etc. worden allemaal gecamoufleerd door personen etiketjes te geven en te onderdrukken met medicatie, niemand maar dan ook niemand die het systeem en al de bezuinigingsrondes onder de loep neemt. Bij vluchtelingen (en niet bij die alleen) wordt aanleg en cultuur vaak met elkaar verward, met alle gevolgen vandien. Zelfs al gaat één persoon met dezelfde klachten naar 10 verschillende psychen, dan komt ie geheid met minimaal 7 verschillende etiketjes terug…

    Dan nog de aantoonbaarheid, met een PET scan kan bijvoorbeeld wel schizofrenie aangetoond worden. Aldus: Plukkie.

    Nee hoor, laat je niets wijs maken, lees de schizofrenie hoofdstukken maar eens op mijn web-log: http://www.antipsychiatrie.web-log.nl/

    Echter de meeste stoornissen zijn (nog) niet zoals een medische oorzaak aan te tonen.

    Maar neem ik dan een artikel uit wikipedia voor een omschrijving wat psychologie is

    “Psychologie - een samenstelling uit het Griekse psyche (ziel) en logos (woord, gedachte, rede) - is de wetenschap van het innerlijk leven (kennen, voelen en streven) en het gedrag van de mens. (Voor de psychologie van dieren zie dierpsychologie).

    Dan zie je ook dat met het over abstracte gegevens heeft, psychologie is op dat gebied lastig omdat bijvoorbeeld voor een depressie er een legio aan potentiële oorzaken zijn,

    Waarbij je nog moet kijken per mens verschillend, want de ene laat zich minder ontmoedigen door een tegenslag dan een ander en dan kan het nog eens een combinatie zijn. Aldus: Plukkie.

    “Stoornissen” of beter gezegt classificaties worden in de DSM gestemt, echte medische aandoeningen worden ontdekt en dan pas bij geschreven in de medische boeken. Echte ziektes neem je mee met emigreren, “stoornissen” in sommige landen niet. Oftewel “stoornissen” (uit de DSM) zijn niet medisch en/ of wetenschappelijk bewezen. Dat mens en dier in veel opzichten op één hoop zijn gegooit, is ook zoiets belachelijks… Wat die oorzaken betreft aangaande depressies klopt, oftewel zoek het probleem, en los het op of gun bijvoorbeeld rouwverwerking de tijd, net wat je zegt de één heeft langer nodig dan de ander, maar hier moet alles binnen een bepaalde “afgemeten” tijd…

    Wat dat betreft is de DSM fijn omdat deze symptomen op een rij zet, overigen staat in de DSM-IV een door de APA opgenomen waarschuwing :

    ” De diagnostische categorieën,criteria en beschrijvingen kunnen alleen goed toegepast worden door degene die voldoende opleiding en ervaring hebben in het stellen van een psychiatrische diagnose. Het is van groot belang dat de DSM-IV niet op een mechanische wijze word gebruikt door onervaren en niet opgeleide personen. De diagnostische criteria zijn bedoeld als richtlijnen bij de beoordeling en niet om gebruikt te worden als een soort kookboek. Een classificatie is alleen betrouwbaar als de beoordelaar deze kan afwegen tegen zijn professionele ervaring.” Aldus: Plukkie.

    De DSM is juist heel onbetrouwbaar, veel menselijke eigenschappen zijn gerangschikt, en de criteria zijn zo ruim dat hele volksstammen hieronder kunnen vallen. Daarnaast is er nog een rest categorie waar iedereen met vage klachten inpast. Het hele geleuter er omheen van professionaliteit is om mensen een rad voor de ogen te draaien. Ik kan heel deftig tegen jou zeggen dat ik bijvoorbeeld aan bulleritus lijdt, als jij dat dan gaat uitpluizen en je komt erachter dat het dure woord staat voor overtollig in je neus baggeren, dan denk jij ook van die moet ik niet meer serieus nemen.;) Zo zit die hele termologie in de psychologie en psychiatrie in elkaar. Ga zo'n boek maar eens ontleden, net Haagsche politici die vaak ook niet in Nederlands wat iedereen verstaat spreken…

    Waarbij dus ook het probleem duidelijk word dat een “diagnose” bij psychologie zou inhouden dat deze aan subjectiviteit is onderworpen.

    Dat is een aspect wat als het goed gaat goed kan uitpakken maar “richtlijnen” zijn ook meteen een zwak punt want men heeft geen stabiel referentie kader meer (dat verklaard ook een deel waarom je 7 verschillende diagnoses kan krijgen)

    Die subjectiviteit begint al in de scholing, iemand die aanhanger is van de systeemgeoriënteerde theorieën zal geneigd zijn om daar de oorzaak te zoeken etc.

    En alle theorieën zit wel wat waarheid in, alleen komen ze op bepaalde punten weer te kort. Aldus: Plukkie.

    Precies, en zou jij op deze manier in de echte medische wereld een open hart operatie uit laten voeren ??? Niemand, maar wel hele legers laten zich een loer draaien aangaande medicatie waarvan niemand de lange termijn effecten kan. In een gezond lichaam dou je gewoon geen medicatie…

    Persoonlijk zie ik veel in het humanisme, al is het maar omdat de mens zelf centraal staat, iets waar ik het idee heb dat in de huidige maatschappij schromelijk te kort geschoten word. Aldus: Plukkie.

    Het menselijke is i.d.d. uit het oog verloren Plukkie, sociale psychiatrie vroeger daar heb ik ook over gelezen dat een psych naar een depressieve vrouw ging, het probleem was dat ze even geen huur kon betalen, de man schoot het voor en het probleem was opgelost. Niet dat dit natuurlijk de oplossing is, daar heb je nu schuldhulpverlening schuldhulpverlening voor die tegenwoordig lange wachttijden schijnen te kennen en dus onbereikbare forten zijn geworden. De psych van nu onderdrukt de gevoelens met een chemische dwangbuis, medicatie… En dat is zeker de oplossing niet, omdat het probleem blijft bestaan.

    Maar kort samengevat vind ik door de materie waar psychologie over gaat het niet eerlijk om dit te vergelijken met een wetenschap waar (meestal) duidelijke diagnose herleid kunnen worden. Daarvoor zijn mensen in hun gedragingen simpelweg te gevarieerd. Hoe je dan diagnose kunt gaan legitimeren vraag ik me ook af, en ik denk dat daar alleen een antwoord op te schetsen is door iemand in zijn omgeving,en historie samen gecombineerd met clasificatie DSM, en een partij ervaring/ inlevingsvermogen te beoordelen en dat totaal beeld kan dan tot een diagnose leiden, niet erg bevredigend. Aldus: Plukkie.

    Op deze manier krijg je dus diagnonsens en hype's die de echte problemen camoufleren.

    Dat stuk over medicatie, sluit ook aan op dit stukje, jij geeft het al aan als je in een tijd van verdriet naar psycholoog gaat bestaat het gevaar dat men fout classificeert, echter heeft dan of de patiënt de situatie fout geschetst of de psych zijn/haar huiswerk niet goed gedaan. Overigens kan pathologische rouw natuurlijk ook het probleem zijn in je voorbeeld, maar dat is allemaal weer van de omstandigheden (die o zo belangrijk zijn) afhankelijk. Verder ging het over onderdrukking van de symptomen, en daar zijn we allebei het over eens dat symptomen bestrijden (of onderdrukken) geen nut heeft als je de oorzaak niet aan kan pakken. Daarbij zijn (als ik men lesboeken goed begrijp) er veels te veel bijwerking bij de meeste medicaties om daar lichtvaardig toe over te gaan. Aldus: Plukkie.

    Precies, en iemand die verdriet heeft kan ook agressief en/ of apathisch of nog anders reageren, al die andere vormen zullen vaak niet naar verdriet terug geleid worden, het is maar net wat de overhand heeft, wat iemand aangeeft en wat juist niet etc. etc. Zo kan iemand zijn hele leven lopen te stuiteren, maar die ene keer op dat ene item kunnen worden beoordeeld, terwijl de kern over het hoofd wordt gezien. Daarnaast moeten mensen zelf door die processen heen, afhankelijk maken van medicatie is alleen maar goed voor de aandeelhouders en bijvoorbeeld de psych zijn snoepreisje…

    Als het alleen maar om het geld gaat dan denk ik dat mensen die het daarom voorschrijven bij zichzelf te raden moeten gaan of ze wel het juiste beroep hebben, het nadeel zal ook wel een stuk zijn dat “praten” en “luisteren” vaak meer tijd kosten dan men wil gebruiken.

    :D nou ik ga maar eens hier aan het werk, geloof dat ik het meeste de revue heb laten passeren en dan zie ik tzt wel weer een reactie. Aldus: Plukkie.

    Er zijn psychen die snoepreisjes de normaalste zaak van de wereld vinden, ik vindt het dan ook goed dat dit de laatste tijd veel ter discussie staat, want daar moet paal en perk aan gesteld worden. Medicatie is minder arbeidsintensief, maar het kostenplaatje kan op de lange duur hoger zijn door de vele gevaarlijke bijwerkingen. Men moet terug naar de mens, met echte probleemoplossing, die is men te veel vergeten in de huidige maatschappij… Groetjes v Hyperactief:)

  • Anonymous avatar

    Plukkie

    Hoi Hyper, wat je aangeeft over de percentages dat zal niet ver naast de realiteit zitten,

    (overigens vervelend voor Freud dan, die legt meen ik de meeste complexen bij de opvoeding)

    Wat het in percentage uit het oog verliest is dat een natuurlijke aanleg, de andere invloeden zal vergroten (of ik moet er mega naast zitten, wat natuurlijk kan aangezien eea voor mij theorie is.)

    Nu weet ik niet of in theorie een storing alleen kan ontstaan door aanleg, maar als je zoveel kans hebt op een storing dan wegen de andere factoren daar natuurlijk zwaarder in.

    Wat ik me eigenlijk hierdoor afvraag als ik geen natuurlijke aanleg heb voor een storing,

    zou die dan toch kunnen ontstaan?

    Want bijvoorbeeld in hoeverre is een depressie iets wat alleen ontstaat door tegenslagen (omgevingsfactoren dus),

    Er zijn genoeg mensen die fluitend doorgaan ondanks dat alles tegenzit.

    Hebben zij geleerd om niet bij de pakken neer te zitten (opvoeding dus)

    Of is het gewoon zo dat die mensen een 0% aanleg hebben voor depressie

    (om met ziektes te vergelijken, ze dus resitent zijn voor die storing)

    Ik denk niet dat er iemand bestaat die een 0% zou scoren op natuurlijke aanleg, maar het is makkelijker als voorbeeld, want in de echte wereld kan iedereen depresief raken als de omgeving maar “stimulerend” genoeg is.

    Dus de kern vragen van deze alinea:

    1. Zou ondanks het niet bezitten van een natuurlijke aanleg toch een storing kunnen ontstaan?

    2. Zijn de factoren omgeving en opvoeding katalysators voor de storing (zowel in het opzicht negatief, verkleinen de kans als in positief, vergroten de kans )

    Kwa omgeving en storing (het India is een pré gedeelte)

    Als je een storing hebt die hier een storing is en daar niet, dan klopt dat als je als mens niet afkomstig uit dat land en hier gediagnoseerd word.

    (daarom moet ook naar de omgeving en mens zelf gekeken worden)

    Feitelijk zou je dan het het classificeren opsplitsen in 2 delen, (voorzover men dat nog niet doet)

    Eerst dom de symptomen pakken, en classificeren (is dat btw niet wat de DSM doet) , en dan gaan bepalen of er aan de definitie “storing” voldaan word voordat individu (iets wat een DSM niet kan en mag doen)

    Bij dit 2de gedeelte kijkt je dan lijkt het me ook naar de persoonlijke omstandigheden (subjectief dus)

    Normaal gedrag is natuurlijk lastig te definiëren, maar zolang iemand zijn of haarleven kan leiden zonder zichzelf als last te beschouwen of een gevaar te vormen (voor wie of wat dan ook) dan lijk me de noodzaak om iemand te “genezen” afwezig.

    Psychologie kun je niet los koppelen van het gebied, waar je een lichaam vaak tastbaar kan bekijken is dit met de psyche zelden zo.

    Helaas is het wel zo dat iid vaak doordat er teveel geld mee gemoeid gaat de kwaliteit van af zal nemen ( het is denk ik net als met elk werk, je kan vaak niet de tijd nemen die je ervoor wil nemen want men moet “productie” draaien)

    Medicaties grote pré is natuurlijk dat het vrij snel de klachten onderdrukt, en hoeveel tijd kost het om iets voor te schrijven? Minder dan een goed gesprek of een andere behandeling.

    Ik denk dat Psychologie haar nut zeker heeft, alleen het is geen wondermiddel en de vraag open hart operatie, de scholingen ansich zijn wel goed (meer wegen kunnen tot rome leiden)

    Maar het is net of je een boom hebt en daar op een tak wil gaan zitten om je aan vast te houden, je eigen tak ken je maar die andere zie je vaag. (het is dus niet zo dat je er geen kennis van draagt, standaard zit dat volgens mij wel in de opleiding, maar het meeste weet je van wat je actief toepast) en dan heb je ook nog de mensen die alleen hun eigen tak erkennen dus niet eens naar de andere takken zullen kijken)

    Ideaal zou zijn omdat tot 1 grote theorie te kunnen smelten, wie weet in de toekomst ooit.

    Medicatie kan haar voordelen hebben maar alles om te ondrukken neemt de oorzaak niet weg, dus als dat het enige is wat je ermee gaat doen en verder niet behandeld dan is het fout.

    Een paracetamol neemt je hoofdpijn niet weg, als je weken hoofdpijn hebt ga je ook naar de arts om een “harde” oplossing te vinden.

    Als je depresief bent en dat blijft moet je niet alleen “peppers” nemen maar de oorzaak van je depressie oplossen (of iig de reden waarom jij daar zo onder lijd, oorzaak is soms lastig we te nemen) etc etc. In zo’n geval vind ik dat een psychiater of psycholoog zijn of haar verantwoording in moet nemen.

    Mensen ervaren dingen vaak met een reden, dat subjectief gezien die onbegrijpbaar is voor mij, maar dat is voor iemand anders subjectief gezien die niet onbegrijpelijk.

    Soms begrijp jezelf niet waarom je wat ervaart, maar met objectief kijken kom je dan in de psychologie niet de hele weg, je moet weten wat iemand ervaart en je daar wat bij voor willen stellen.

    Niet hoe jezelf ervaart wat diegene ervaart (dan betrek je dat op jezelf), dat is volgens mij een fout denkbeeld.

    Hoe je een etiket noemt maakt ook niet uit (al zou het wel prettig zijn als niet alles 6 namen had, is makkelijker te leren)

    Je linkt over schizofrenie lees ik binnenkort, dan lees ik meteen nog een keer de stof in mijn boeken erover, ik meende dat het in sommige gevallen kon maar niet alle maar dan werk ik op een geheugen dat net iets teveel van die pagina’s in korte tijd de revue zag passeren dus ik kan het maar half begrepen hebben.

    Grtz Plukkie

  • Anonymous avatar

    Hyperactief A-P

    Hoi Hyper, wat je aangeeft over de percentages dat zal niet ver naast de realiteit zitten,

    (overigens vervelend voor Freud dan, die legt meen ik de meeste complexen bij de opvoeding) Aldus: Plukkie.

    Hoi Plukkie, zoals ik al zei zitten ondanks de vele meningsverschillen en verschillende stromingen de mensen uit het veld over dit onderwerp aardig op één lijn, en ik kan me daar ook goed in vinden. En veel van Freud is al achterhaald, al zijn er nog zat aanhangers van zijn theoriëen

    Wat het in percentage uit het oog verliest is dat een natuurlijke aanleg, de andere invloeden zal vergroten (of ik moet er mega naast zitten, wat natuurlijk kan aangezien eea voor mij theorie is.)

    Nu weet ik niet of in theorie een storing alleen kan ontstaan door aanleg, maar als je zoveel kans hebt op een storing dan wegen de andere factoren daar natuurlijk zwaarder in.

    Wat ik me eigenlijk hierdoor afvraag als ik geen natuurlijke aanleg heb voor een storing,

    zou die dan toch kunnen ontstaan? Aldus: Plukkie.

    Wat het eerste betreft klopt, zowel opvoedings en/ of omgevingsfactoren daar reageer je op hoe je in elkaar steekt, dus de aanleg hoe je daar van nature mee omgaat. De aanleg is veelbepalend, maar niet los te zien van de andere twee, opvoeding en/ of omgevingsfactoren. Waarvan je met de laatste veel meer te maken heb. En op je vraag onderaan, ja dat kan, geen mens uitgezonderd heb zijn of haar breekpunten. Bij de één breekt het lijntje sneller dan bij de ander, maar geen leven is zonder ups en downs, en die menselijke eigenschappen staan in de DSM beschreven, waar wat criteria en tijdsduur (protocolletjes) aan gekoppeld is.

    Want bijvoorbeeld in hoeverre is een depressie iets wat alleen ontstaat door tegenslagen (omgevingsfactoren dus),

    Er zijn genoeg mensen die fluitend doorgaan ondanks dat alles tegenzit.

    Hebben zij geleerd om niet bij de pakken neer te zitten (opvoeding dus)

    Of is het gewoon zo dat die mensen een 0% aanleg hebben voor depressie

    (om met ziektes te vergelijken, ze dus resitent zijn voor die storing) Aldus: Plukkie.

    Op “stoornissen” gelijkend kunnen ook ontstaan door onderliggende lichamelijke ziekten die men over het hoofd ziet of waarop vaak niet onderzocht is. Fluitend door het leven gaan leer je niet, dat zit in je of niet, wel kan je leren met bepaalde dingen anders om te gaan, maar ook dat moet in je aanleg zitten. Iemand die niet bereid is naar zichzelf te kijken wordt het moeilijk voor. En nogmaals iedereen heeft zijn ups en downs, en vrolijk fluitend aan de buitenkant wil niet zeggen dat ie van binnen ook zo in elkaar steekt. Ieder huisje heeft zijn kruisje. Met ziektes is het dus niet te vergelijken daar het niet meetbaar is.

    Ik denk niet dat er iemand bestaat die een 0% zou scoren op natuurlijke aanleg, maar het is makkelijker als voorbeeld, want in de echte wereld kan iedereen depresief raken als de omgeving maar “stimulerend” genoeg is.

    Dus de kern vragen van deze alinea:

    1. Zou ondanks het niet bezitten van een natuurlijke aanleg toch een storing kunnen ontstaan?

    2. Zijn de factoren omgeving en opvoeding katalysators voor de storing (zowel in het opzicht negatief, verkleinen de kans als in positief, vergroten de kans ) Aldus: Plukkie.

    Nee zoals ik al zei met depressie is het niet meetbaar, en ook iedereen ervaart het anders, de één trekt zichzelf er doorheen en de ander heeft er een zetje bij nodig en je heb er die erin blijven hangen doordat medicatie ze gevangen houdt en een natuurlijk verloop in de weg staat. 1 In elke menselijke aanleg zitten menselijke eigenschappen, bij de één meer dan bij de ander. 2 Die kunnen zeker als katalysator in zowel negatieve als positieve zin dienen. Iemand die van nature een minderwaardigheidscomplex heeft, zal met een kleinerende opvoeding of omgeving verder dalen etc.

    Zo tot zover vast het eerste deel, de rest beantwoordt ik morgen, ga zo pitten en anders wordt ie zo lang. Groetjes v Hyperactief:)

  • Anonymous avatar

    Hyperactief A-P

    Kwa omgeving en storing (het India is een pré gedeelte)

    Als je een storing hebt die hier een storing is en daar niet, dan klopt dat als je als mens niet afkomstig uit dat land en hier gediagnoseerd word.

    (daarom moet ook naar de omgeving en mens zelf gekeken worden) Aldus: Plukkie.

    Zo en dan hier het vervolg gedeelte. Bij de Tijdelijke TBS Commissie hoorde je sommige psychiaters “stoornissen” vergelijken met de ernstige ziekte k.a.n.k.e.r, een volstrekt waanzinnige vergelijking. Want als deze echte en meetbare ziekte in Nederland ontdekt wordt, en je emigreerd naar elders dan heb je het nog steeds. Wat betreft “stoornissen”, kan dat juist in die andere situatie geheel opgelost zijn, of een pré kwa gewoonten aldaar. Op allochtonen terrein weet men hier niets in de psychiatrie, getuige dat in die zelfde tijdelijke commissie, door een psychiater gesproken werd over andere medicatie voor allochtonen. Toen dacht ik van mijn God, mensen mogen er dan anders uitzien, maar zitten van binnen hetzelfde in elkaar als ieder mens. Dus volstrekte waanzin van “de” psychiatrie.

    Feitelijk zou je dan het het classificeren opsplitsen in 2 delen, (voorzover men dat nog niet doet)

    Eerst dom de symptomen pakken, en classificeren (is dat btw niet wat de DSM doet) , en dan gaan bepalen of er aan de definitie “storing” voldaan word voordat individu (iets wat een DSM niet kan en mag doen)

    Bij dit 2de gedeelte kijkt je dan lijkt het me ook naar de persoonlijke omstandigheden (subjectief dus) Aldus: Plukkie.

    Nee hoor, het is veel simpeler, gewoon van de hokjesgeest af, psychiaters hebben niets te zoeken in mensen hun aanleg, gewoon kijken waar de problemen vandaan komen, en aan menselijke oplossingen daarvan werken. Het maatschappelijk werk wat in de laatste decennia's afgebroken is, weer in glorie herstellen zodat ze daadwerkelijk weer de macht hebben om wat aan problemen te doen.

    Normaal gedrag is natuurlijk lastig te definiëren, maar zolang iemand zijn of haarleven kan leiden zonder zichzelf als last te beschouwen of een gevaar te vormen (voor wie of wat dan ook) dan lijk me de noodzaak om iemand te “genezen” afwezig. Aldus: Plukkie.

    Iemand die niet ziek is kan je niet genezen ook. En als die persoon een gevaar is, dan moet je dat zeker niet onderdrukken met medicatie waar geweldsuitbarstingen een bijwerking van kunnen zijn. Dan moet je zo'n iemand juist handvaten geven hier op een andere manier mee om te leren gaan. De goedkoopste manier van vol gieten met medicatie kon op langere termijn wel eens de duurste en tevens gevaarlijkste manier zijn. Er komen steeds meer internationale waarschuwingen van extra suïcide risico's en geweldsuitbarstingen als bijwerking. Heel Nederland staat op zijn kop als een ex TBSser weer de fout in gaat, mensen moesten eens weten hoe lopende tijdbommen gecreërd worden op kosten van de staat…

    Psychologie kun je niet los koppelen van het gebied, waar je een lichaam vaak tastbaar kan bekijken is dit met de psyche zelden zo.

    Helaas is het wel zo dat iid vaak doordat er teveel geld mee gemoeid gaat de kwaliteit van af zal nemen ( het is denk ik net als met elk werk, je kan vaak niet de tijd nemen die je ervoor wil nemen want men moet “productie” draaien)

    Medicaties grote pré is natuurlijk dat het vrij snel de klachten onderdrukt, en hoeveel tijd kost het om iets voor te schrijven? Minder dan een goed gesprek of een andere behandeling. Aldus: Plukkie.

    Precies je slaat de spijker op zijn kop. Door al die protocolletjes en cijferr-n.e.u.k.e.r.i.j waarbij men de mensen in kwestie vergeten is daar men niet meer zelf denkt, creëerd men steeds meer zich onbegrepen voelende “onmensen”. Mensen die met al die onderdrukkende chemische troep spontaan exploderen, omdat iets van nature er vroeg of laat uit moet.

    Ik denk dat Psychologie haar nut zeker heeft, alleen het is geen wondermiddel en de vraag open hart operatie, de scholingen ansich zijn wel goed (meer wegen kunnen tot rome leiden)

    Maar het is net of je een boom hebt en daar op een tak wil gaan zitten om je aan vast te houden, je eigen tak ken je maar die andere zie je vaag. (het is dus niet zo dat je er geen kennis van draagt, standaard zit dat volgens mij wel in de opleiding, maar het meeste weet je van wat je actief toepast) en dan heb je ook nog de mensen die alleen hun eigen tak erkennen dus niet eens naar de andere takken zullen kijken)

    Ideaal zou zijn omdat tot 1 grote theorie te kunnen smelten, wie weet in de toekomst ooit. Aldus: Plukkie.

    Psychologie kan zeker nut hebben als het ten dienste van de mens ge- i.p.v. misbruikt wordt. Al die jaren dat ik tot over mijn oren me verdiept heb in deze materie, kan ik alleen maar concluderen dat het op grote schaal misbruikt wordt, en veel psychen hebben dat ook geeneens zelf in de gaten, omdat ze niet verder kijken dan wat ze voorgeschoteld wordt. Bij tijd en wijle wordt er eens één wakker, maar vanuit het beroep zelf de vuile was buiten hangen kost iemand al gauw zijn kop. Mijn vader zei voor vele jaren terug, dat al die hokjesgeest net zo gevaarlijk is als waar de ellende voor de W.O. II mee begonnen was. Ik heb dat heel wat jaren niet begrepen. Maar opeens viel het kwartje na de laatste documantaire van Simon Wiesenthal voor zijn dood gezien te hebben, en verder onderzoek van mij over kamp T4 van voor de W.O. II, van hoe dat in zijn werk ging. En i.d.d. ook toen wisten de meeste mensen niets anders dan dat ze hun werk uitvoerden in het kader van de geestelijke gezondheid verpakt in bureacratie.

    Het geheel zag net als nu vrijwel niemand, of wuifden het weg. Het eind van dat smerige doel was in handen van enkele wetenschappers…:( Simon Wiesenthal heeft in zijn documantaire de gelijkenissen tussen toen en nu belicht, waaronder dat er net als toen weer openlijk over het nut van leven van geestelijk verstandelijk gehandicapten gepraat wordt in Europa…:( Neem alle kinderen die in hoog tempo geclassificeerd worden nu, wat nog ontbreekt is de verkeerde mensen op de verkeerde plaats, anders kunnen ze zo weer kant klaar hokjes aan laten vinken van wie wel en wie niet mag leven… Uiterst gevaarlijk, met dien verstande, toen zei men naderhand dat ze het niet geweten hadden, nu had men het wel kunnen weten, maar er heerst nog steeds een taboe op, en door de uitstervende generatie die de oorlog meegemaakt heeft gaat er veel kennis op dat gebied verloren, gebrek aan tijd en interesse van mensen doet de rest…

    Medicatie kan haar voordelen hebben maar alles om te ondrukken neemt de oorzaak niet weg, dus als dat het enige is wat je ermee gaat doen en verder niet behandeld dan is het fout.

    Een paracetamol neemt je hoofdpijn niet weg, als je weken hoofdpijn hebt ga je ook naar de arts om een “harde” oplossing te vinden.

    Als je depresief bent en dat blijft moet je niet alleen “peppers” nemen maar de oorzaak van je depressie oplossen (of iig de reden waarom jij daar zo onder lijd, oorzaak is soms lastig we te nemen) etc etc. In zo’n geval vind ik dat een psychiater of psycholoog zijn of haar verantwoording in moet nemen. Aldus: Plukkie.

    Ook daar heb je een spijkerhard punt, eigen verantwoording hebben ook niet echt veel mensen. Wetenschappelijke proeven op dat gebied in verschillende landen uitgevoerd laat zien dat rond de 2/3 van de mensen op bevel een dodelijke shock toedient, terwijl ze daar van te voren op geïnstrueerd waren. En in de huidige bureaucratie schuift iedereen zijn verantwoordelijkheid naar het volgende bureautje en weer terug. Ik loop hier regelmatig tegenaan. Het is echt bedroevend gesteld met verantwoordelijkheidsgevoel van mensen, zeker binnen organisaties.

    Mensen ervaren dingen vaak met een reden, dat subjectief gezien die onbegrijpbaar is voor mij, maar dat is voor iemand anders subjectief gezien die niet onbegrijpelijk.

    Soms begrijp jezelf niet waarom je wat ervaart, maar met objectief kijken kom je dan in de psychologie niet de hele weg, je moet weten wat iemand ervaart en je daar wat bij voor willen stellen.

    Niet hoe jezelf ervaart wat diegene ervaart (dan betrek je dat op jezelf), dat is volgens mij een fout denkbeeld. Aldus: Plukkie.

    Klopt, om objectief en neutraal te zijn moet je jezelf bewust zijn van je eigen bagage. Ben je jezelf daar niet goed van bewust, dan krijgen rapportages een geheel eigen kleur, iets wat een serieus probleem is, en wat decennia's terug ook al aangehaald is. Ook in de discussie's op de forums zie je de meeste misverstanden bestaan, omdat mensen het met hun eigen situatie vergelijken, en daar gaan mensen de mist mee in.

    Hoe je een etiket noemt maakt ook niet uit (al zou het wel prettig zijn als niet alles 6 namen had, is makkelijker te leren)

    Je linkt over schizofrenie lees ik binnenkort, dan lees ik meteen nog een keer de stof in mijn boeken erover, ik meende dat het in sommige gevallen kon maar niet alle maar dan werk ik op een geheugen dat net iets teveel van die pagina’s in korte tijd de revue zag passeren dus ik kan het maar half begrepen hebben. Aldus: Plukkie.

    Nogmaals die hele etiketjes materie die in de DSM gestemt worden, want zo gebeurd dat in tegenstelling tot echte aantoonbare meetbare ziektes die ontdekt en dan pas bijgeschreven worden, moet gewoon afgeschaft worden. Toen de DSM ruim een halve eeuw geleden (1952) uitkwam stonden er 112 “stoornissen” in, en nu in de DSM-IV die in 1994 uitkwam al 374 !!! De DSM-V die in de maak is, zal dit aantal weer overtreffen. Het is één groot geldverslindent werkgelegenheids project, waar alleen de beroepsgroep en fartmaceuten en alles wat er omheen hangt beter van worden, ten koste van mensen in o.a. laboratorium proeftuin Nederland… Als men de mensen echt wil helpen, dan zal men eerst dit foute systeem moeten genezen. En als je dat van schizofrenie gelezen heb laat je het maar horen. Groetjes v Hyperactief

  • Anonymous avatar

    Plukkie

    “Zo tot zover vast het eerste deel, de rest beantwoordt ik morgen, ga zo pitten en anders wordt ie zo lang.”

    Idd geen gek idee om te gaan splitsen kunnen we het overzichtelijk houden..

    (daarbij was waar ik hier inga meer een brainstorm sessie, iets waar je uit mijn ervaring meer van leert dan alleen maar boeken, het spoort aan omzelf te denken)

    Als ik jou goed begrijp vertel je me dat een aanleg van 0% niet bestaat, iedereen heeft in bepaalde mate “gedrag” wat kan leiden tot een storing.

    Mee eens,

    Als het wel zou kunnen (dat was eigenlijk de vraag, gezien ik het vermoede deelde dat 0% utopisch zou zijn) herleid ik dan hieruit dat zoiemand niet gevoelig is voor psychische storing, gezien de aanleg ervoor zorgt dat iets kan ontstaan opvoeding en omgeving zijn zonder een natuurlijke aanleg dus nergens, ze (haal ik uit het tweede antwoord) zijn meer katalysator dan opzichzelf staande factoren.

    ( :) ik weet niet of die “conclusie” al door iemand bedacht is, maar hij lijkt me logischer dan cijfers)

    Dat depresie (nog) niet te meten is maakt niet uit voor de theorie vind ik (soieso is het maar een proefballontje ), gezien dit een kwestie is van kansberekening, de waarschijnlijkheid dat iemand ernstig last ervan ondervind,

    Dit is niet meer dan een voorbeeld om duidelijk te proberen schetsen in welke lijnen ik denk.

    Aanleg, opvoeding, omgeving

    Je kunt het misschien beter uidrukken in klasses -5 tot 5, waarbij alleen de eerste aanleg niet in het negatieve kan worden gerekend dus dat kan alleen maar de waarde van 1 tot 5 ( de cijfers zijn overigens onzin, maar het is om aantegeven hoe ik zie dat eea elkaar beinvloed, als je het goed doet zou je elke mogelijke“storing” apart moeten gaan beoordelen)

    dus dan zou je hebben dat als aanleg een 5, opvoeding -2, omgeving -3

    je een 0 geeft voor de storing. Vloeit meteen uit voort dat een 5 niet betekend dat je daadwerkelijk de storing ontwikkeld maar dat de kans groot dat het gebeurd (geloof dat dat realistisch is)

    het enige waarin het in mijn optiek verschil maakt is om te berekenen hoeveel de andere factoren ertoe doen, ahw de mate waarmee zij de aanleg vermenigvuldigen of verminderen.

    Die zou bij depresie anders zijn dan bij bv anorexia of enige andere “storing”

    Kortom is het dan niet fout om te stellen “± 50 % van een persoonlijkheid uit aanleg bestaat, ± 45 % ”gevormd“ wordt door omgevingsfactoren, en ± 5 % ”gevormd“ wordt door opvoeding.”

    Want de aanleg gecombineerd met de soort storing bepaald in welke mate de omgeving en opvoeding invloed heeft,

    de cijfers zijn net zoveel zeggend als mijn score lijkt me, al moet ik natuurlijk als plakker van die cijfers zeggen dat deze beter zijn :D;)

    Grtz Plukkie

  • Anonymous avatar

    Plukkie

    Reactie houd je te goed voor na het weekend ;)

    Prettig weekend

    Grtz Plukkie

  • Anonymous avatar

    Hyperactief A-P

    Oké Plukkie hetzelfde, en de ander pak ik morgen weer ff uitgebreid. Groetjes v Hyperactief:)

    Plukkie schreef:

    >

    > Reactie houd je te goed voor na het weekend ;)

    > Prettig weekend

    > Grtz Plukkie

  • Anonymous avatar

    Hyperactief A-P

    “Zo tot zover vast het eerste deel, de rest beantwoordt ik morgen, ga zo pitten en anders wordt ie zo lang.”

    Idd geen gek idee om te gaan splitsen kunnen we het overzichtelijk houden..

    (daarbij was waar ik hier inga meer een brainstorm sessie, iets waar je uit mijn ervaring meer van leert dan alleen maar boeken, het spoort aan omzelf te denken) Aldus: Plukkie.

    Dat vindt ik dus ook Plukkie, regelmatig ga je ook je eigen schrijfwijze en manier van discusseren onder de loep nemen, althans ikzelf dan, en als ik wel eens elders bij het zoeken naar iets wat oude discussie's terug lees in het archief, dan kan ik concluderen dat ik tegenwoordig een stuk milder reageer dan destijds, al vindt ik het zelf nog steeds niet perfect. Maar goed, verandering doet leven, stilstand is in feite een beetje geestelijk afgestorven zijn.;)

    Als ik jou goed begrijp vertel je me dat een aanleg van 0% niet bestaat, iedereen heeft in bepaalde mate “gedrag” wat kan leiden tot een storing.

    Mee eens,

    Als het wel zou kunnen (dat was eigenlijk de vraag, gezien ik het vermoede deelde dat 0% utopisch zou zijn) herleid ik dan hieruit dat zoiemand niet gevoelig is voor psychische storing, gezien de aanleg ervoor zorgt dat iets kan ontstaan opvoeding en omgeving zijn zonder een natuurlijke aanleg dus nergens, ze (haal ik uit het tweede antwoord) zijn meer katalysator dan opzichzelf staande factoren. Aldus: Plukkie.

    Er zijn hele legers mensen die denken dat iemand clear geboren wordt, in bepaalde opzichten ben ik het daar wel mee eens, maar wat betreft je aanleg/ temperament/ karakter of hoe mensen het ook willen noemen ben ik ervan overtuigd dat het genetisch bepaald is. Al heel jong zie je trekjes bij kinderen die of naar de vader of naar de moeder of naar een combinatie van beiden wijzen. En een kinder willetje kan ook een hele hardnekkige zijn.:) Dus in die 0 % geloof ik i.d.d. niet, ook bij het ontwikkelen van “stoornissen” (wat ik o.a. zie als een ander woord voor menselijk gedrag op gebeurtenissen in het leven) is geen mens daarvan verschoond. De één loopt er mee vast, en houdt het zelf onbewust in stand, en de ander kruipt er weer snel uit, met alle mogelijke tussenvormen. Wat het laatste betreft klopt. Voorbeeld, ouders leren een kind “ongewenst” gedrag af, althans dat proberen ze, maar als de ouders uit het zicht zijn heeft het kind het wel geleerd weet ook eventueel dat er straf tegenover staat, maar is geen enkele garantie dat ie het ook opvolgt en niet meer doet. En dat laatste heeft weer alles te maken met aanleg.

    ( :) ik weet niet of die “conclusie” al door iemand bedacht is, maar hij lijkt me logischer dan cijfers)

    Dat depresie (nog) niet te meten is maakt niet uit voor de theorie vind ik (soieso is het maar een proefballontje ), gezien dit een kwestie is van kansberekening, de waarschijnlijkheid dat iemand ernstig last ervan ondervind,

    Dit is niet meer dan een voorbeeld om duidelijk te proberen schetsen in welke lijnen ik denk. Aldus: Plukkie.

    Ik vindt denken in oplossingen want daar zou het om moeten gaan altijd wenselijker dan protocolletjes. De Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie geeft boekjes uit voor psychiaters per “stoornis” met richtlijnen uit, ik heb er één van ADHD waar een medicamenteuze behandelboom in staat, en bedenk daarbij nog steeds dat ook ADHD niet medisch en/ of wetenschappelijk bewezen is. En toch zetten psychen dankzij deze medische verkrachting vele tienduizenden kinderen aan levensgevaarlijke medicatie waar niemand de lange termijneffecten van kan. Wel zijn inmiddels bij sommige medicijnen, extra suïcide/ geweldsuitbarstingen/ psychoses om er maar een paar te noemen bekend als mogelijke bijwerkingen.

    Alle drie deze criteria kunnen weer onder bepaalde omstandigheden een reden zijn voor gedwongen opname in die zelfde psychiatrie. Oftewel ik kan dat niet anders zien dan eigen werkverschaffing op de lange termijn over de ruggen van kinderen, die de belastingbetaler mag bekostigen.:( Kinderen hebben kansen, waar oplossingen voor bedacht moeten worden nodig, i.p.v. onderdrukt te worden met medicatie !!! Dus een kansberekening, zonder oplossingen is hetzelfde als de bevolking verplichten hun kont met papier af te vegen, zonder dat er genoeg papier voor iedereen voorhanden is. Ook al is het ff een “gek” voorbeeld, ik wil daarmee aangeven hoe maf het systeem in elkaar zit. Want de DSM zou dat papierpropleem bijvoorbeeld zo classificeren: 1 In mensen die goed afvegen, 2 In mensen die er onhandig in zijn, 3 In mensen die het niet kunnen. Waarom ze het niet kunnen, ofdat het onhandig is om het met te weinig te doen etc. wordt niet naar gekeken, nee etiketje erop en pillen geven om de natuurlijke stoelgang te onderdrukken. Daar komt het in feite op neer.;)

    Aanleg, opvoeding, omgeving

    Je kunt het misschien beter uidrukken in klasses -5 tot 5, waarbij alleen de eerste aanleg niet in het negatieve kan worden gerekend dus dat kan alleen maar de waarde van 1 tot 5 ( de cijfers zijn overigens onzin, maar het is om aantegeven hoe ik zie dat eea elkaar beinvloed, als je het goed doet zou je elke mogelijke“storing” apart moeten gaan beoordelen)

    dus dan zou je hebben dat als aanleg een 5, opvoeding -2, omgeving -3

    je een 0 geeft voor de storing. Vloeit meteen uit voort dat een 5 niet betekend dat je daadwerkelijk de storing ontwikkeld maar dat de kans groot dat het gebeurd (geloof dat dat realistisch is) Aldus: Plukkie.

    Nee ben ik het niet mee eens, want er zit altijd eigen gekleurdheid c.q. bagage in van de rapporteur en het leidt tot dezelfde fouten en nog steeds niet tot maatwerk, oftewel probleemoplossing. we moeten terug naar de menselijkheid, een systeem ten dienste van ons, en niet omgedraait.

    het enige waarin het in mijn optiek verschil maakt is om te berekenen hoeveel de andere factoren ertoe doen, ahw de mate waarmee zij de aanleg vermenigvuldigen of verminderen.

    Die zou bij depresie anders zijn dan bij bv anorexia of enige andere “storing”

    Kortom is het dan niet fout om te stellen “± 50 % van een persoonlijkheid uit aanleg bestaat, ± 45 % ”gevormd“ wordt door omgevingsfactoren, en ± 5 % ”gevormd“ wordt door opvoeding.” Aldus: Plukkie.

    Nee ik blijf die globale geschatte schaal goed vinden, welke factoren ertoe doen is per mens verschillend, terwijl de berekening van deze schaal wat betreft de omgeving en opvoeding aardig uit heeft kunnen rekenen hoeveel tijd een kind echt gemiddeld onder de ouders is, en hoeveel tijd in een andere omgeving, uiteraard ook gemiddeld. De cijfers blijven natuurlijk een schatting, omdat de precieze aanleg niet te meten is.

    Want de aanleg gecombineerd met de soort storing bepaald in welke mate de omgeving en opvoeding invloed heeft,

    de cijfers zijn net zoveel zeggend als mijn score lijkt me, al moet ik natuurlijk als plakker van die cijfers zeggen dat deze beter zijn :D;) Aldus: Plukkie.

    Nee het is hoe wordt er op een situatie gereageerd vanuit de aanleg van iemand, dat bepaald de “stoornis” of liever gezegt last die iemand ervan ondervind, die “stoornis” kan zich ontwikkelen door 1 van de twee of beiden in combinatie met de persoonlijkheid van iemand. Waarbij de één van een scheet van slag is, en de ander na gebeurtenis op gebeurtenis zich er steeds weer bovenop trekt. Maar de “stoornis” (ups en downs) ervaart ieder mens, geen mens uitgezonderd. En wat jou cijfers die beter zijn betreft: :D:D:D Groetjes v Hyperactief