Het lastige is dat we wel moeten kunnen bepalen wat het probleem is, om het op te kunnen lossen, omgeving en opvoeding zijn gemiddeld genomen factoren waar aanpassingen op te maken zijn..
Terugkomend op het cijfer werk zou ik het dus wel belangrijk vinden hoeveel invloed de factor omgeving heeft op het gedrag om dat je dan mensen kan “helpen” deze factor aan te passen, echter heeft dit maar een klein invloed op de “storing” dan is het naar mijn mening onverstandig, omdat je dan je energie misschien beter in het veranderen van een andere factor kan leggen (zelfs het feit negerend dat een ingreep op de omgeving best veel impact kan hebben), of iig een realistisch beeld kan schetsen van te verwachte resultaten (dat men dus geen wondermiddel verwacht)
Dat hoeft een menselijkere behandeling niet in de weg staan (ergens is het zelfs zo dat de variable cijfers bevestigen dat psychologie op maat gemaakt moet worden, het drukt ahw op de feiten) Aldus: Plukkie.
Hoi Plukkie, uiteraard moet je om het op te lossen het probleem oftewel de veroorzaker kennen. Maar in cijfers uitdrukken kan niet en voegt ook geen waarde toe, daar de omgevingsfactoren in zoveel verschillende zaken kan liggen dat er gewoon geen schaal voor te maken is. Als schulden bijvoorbeeld eraan ten grondslag liggen, zal daar de energie in gestoken moeten worden dat op te lossen. Zit het lijden in een onverwerkt trauma, dan zal die blokkade weggenomen moeten worden. Verbroken relatie/ overlijden/ baanverlies/ ziekte en/ of handicap/ mensen die zichzelf te dik of te dun vinden of zich spiegelen aan het mediabeeld en op een andere wijze niet tevreden zijn etc. etc.
Zie onder een stuk van vandaag aangaande depressie's en aantallen (1 op de 4 mensen ontwikkelt momenteel een psychische stoornis), wat het menselijke failliet van onze Westerse maatschappij maar weer eens aangeeft, schrikbarende getallen waar de psychiatrie en de farmaceuten weer unt uit proberen te slaan, en hopelijk de verantwoordelijken eens stof tot nadenken moet geven dat de trein keihard de verkeerde kant op denderd. Welvaart brengt geen welzijn, dat blijkt…
En bij die mooie cijfers die de psychiatrie aflevert zegt niemand erbij over wat voor een tijdsbestek dat gemeten is… In TBS klinieken komt bijvoorbeeld al een aanzienlijk deel aan mensen binnen met een GGZ verleden…
Globale schaal kost ook minder werk dan de waardes (eerlijkheidshalve denk ik achteraf niet dat het een goed idee was om die 2 met elkaar te vergelijken, omdat je nu, en dat had ik eigenlijk eerder door moeten hebben 
, aangeeft dat het globaal is en wat ik neerzette nooit een makkelijke globale beoordeling kan opleveren)
Wat ik me wel af vraag is in hoeverre de globale schatting grensoverschrijdend is, is dat een globale schatting voor alleen de welvaarts landen, alleen nederland of echt wereldwijd? Aldus: Plukkie.
Wat het eerste gedeelte betreft klopt, maar ook al veranderd het procentueel iets, dan zal het globaal op hetzelfde uitkomen, dus of omgeving/ opvoedingsfactoren dalen of stijgen iets, maar dat blijft gokken zolang dat niet precies meetbaar is, als het dat al ooit is. Dat is een goede want deze globale schatting is uitgerekend naar Westerse maatstaven, dus in derde wereldlanden zullen die omgevings en opvoedingsfactoren anders uitkomen dan bij ons schat ik zo in. Groetjes v Hyperactief
Depressie bedreigt hele samenleving
maandag 2 oktober 2006
Door Pascal van Wessel
Volgens voorspellingen van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) wordt depressie volksziekte nummer één. De cijfers zijn alarmerend. In Nederland ontwikkelt jaarlijks één op vier mensen een
psychische stoornis. De Parnassia Groep, Nederlands grootste geestelijke gezondheidsorganisatie, bestrijdt de ziekte succesvol. De zorgen blijven echter. Frits Verschoor (46), voorzitter van de raad
van bestuur én zorgmanager van het jaar 2005, waarschuwt: ,,Politiek en verzekeraars moeten snelle behandeling van depressie onderkennen, anders krijgt de samenleving de rekening gepresenteerd."
DEN HAAG - Depressie gaat hart- en vaatziekten verdringen als grootste levensbedreiging. Verschoor schetst hoe het zover heeft kunnen komen: ,,In de hele maatschappij neemt de druk op mensen toe. Vrouwen tussen 25 en 40 jaar bijvoorbeeld vormen een heel kwetsbare groep. Vaak zijn ze dan een maatschappelijke carrière aan het opbouwen, een gezin aan het stichten en leiden ze een druk sociaal leven. Dat gaat knellen, omdat de druk van die onderdelen groot is. In onze 24-uurseconomie vraagt alles aandacht."
,,Kijk naar de informatiestroom die dagelijks op ons afkomt. Iedereen is altijd bereikbaar via internet en mobiele telefoon en de grens tussen werk en privé vervaagt. Lang niet iedereen kan daarmee omgaan. Ondertussen neemt eenzaamheid toe. Er is veel individualisme. Zolang het goed met je gaat is dat prima, maar als je aan de verkeerde kant terechtkomt, vereenzaam je. Met die druk erbij is het bordje aardig gevuld en kan je depressief worden."
,,De laatste verklaring is dat een depressie nu beter wordt herkend. Vroeger waren mensen ook depressief, maar was er vooral stil leed. Dit werd 50 jaar geleden natuurlijk amper geregistreerd. Nu weten mensen beter: ‘Ik ben somber, er komt niks meer uit mijn handen en ik kan niet meer werken’. Dan gaan ze hulp zoeken."
Volgens Verschoor kan de ziekte iedereen treffen: ,,Ouderen blijven vaak eenzaam en depressief achter als hun partner overlijdt. Jongeren zijn kwetsbaar omdat pesten op scholen enorm toeneemt. Sommigen kunnen dat niet verwerken en worden depressief. Ook voor hen geldt dat de prestatiemaatschappij veel van ze eist. Daardoor zijn steeds meer kinderen gevoelig voor depressie en ontwikkelen er een.'' Taboe Positief is, vindt Verschoor, dat de ziekte bespreekbaar is geworden: ,,Prins Claus heeft jaren geleden het taboe doorbroken door openlijk voor zijn depressie uit te komen. Mensen weten inmiddels dat hun klachten niet uniek zijn. Vier miljoen Nederlanders tussen 16 en 90 jaar ontwikkelen jaarlijks een psychische stoornis. In het WAO-bestand (900.000 mensen) zitten 360.000 mensen door psychische klachten. 35 procent van het ziekteverzuim is het gevolg van dezelfde problemen. Buiten persoonlijk leed spelen er dus enorme belangen. Mensen kunnen niet werken, zitten achter de geraniums. Dat wil je niet als samenleving."
De sleutel naar het succesvol aanpakken van het probleem ligt volgens de Parnassia-voorzitter in preventie en snel behandelen. De dramatische WHO-voorspellingen schrikken hem niet af. ,,Voor depressie zijn goede behandelmethodes en hoge scoringspercentages qua genezing. Als je er maar op tijd bij bent. Gebeurt dat niet, dan woekert die depressie voort en wordt het steeds lastiger mensen weer op de been te krijgen.''
,,Tegen mensen met een burn-out werd voorheen bijvoorbeeld gezegd: ‘Gaat u eens twee maanden bijkomen’. Maar die persoon werd thuis alleen maar somberder. Na twee maanden was de drempel om wat te doen zó hoog. Van mensen die een half jaar uit de roulatie zijn, komt minder dan de helft terug. Dus als een burn-out wordt vastgesteld, moet de behandeling de dag erna starten. Met als doelstelling: over zes weken ben je voor 50 procent aan het werk, over twaalf weken volledig.'' Verdrietig “Feitelijk moeten we natuurlijk voorkomen dat mensen depressief worden'', vervolgt Verschoor. ”Als jij je rusteloos gaat voelen, somber wordt en er niks meer uit je handen komt, kunnen dat aanwijzingen voor een depressie zijn. Het hóéft niet, het kán. Mensen kunnen ook een ‘life event’ meemaken: dat iemand van wie je houdt, overlijdt. Dan is het logisch dat je verdrietig bent en je je belabberd voelt. Maar in een normaal patroon kom je daar weer overheen. Het gaat er ons vooral om: wat is niet normaal, niet verklaarbaar?"
,,Bij bijna alle, circa 300 huisartsenpraktijken in de regio Den Haag zit een Parnassia Groep-medewerker. Als de dokter denkt: ‘Hé, hier geeft iemand signalen af dat-ie psychisch niet goed in zijn vel zit’, zegt hij: ‘Vrijdag is de Parnassia Groep-medewerker er, heb eens een gesprek’. Jaarlijks komen hier 8000 mensen naar de huisartsenpraktijk. 6000 daarvan kunnen dáár geholpen worden en na drie of vier gesprekken de draad oppakken. Gebleken is dat bij die een op vier mensen met psychische klachten, ook degenen horen die een partner hebben verloren of net ontslagen zijn. Die hoeven niet naar een gespecialiseerd psychiatrisch instituut, maar willen op hun gemak gesteld worden."
Het is een ander verhaal met het kwart dat overblijft. ,,Met die 2000 mensen is echt wat aan de hand“, weet Verschoor. ,,Zij worden doorverwezen naar ons. Vaak al heel gericht. We willen zo snel mogelijk duidelijk hebben wat er mis is. Of die persoon een angststoornis, alcoholverslaving of depressie heeft. Diegene heeft dan twee weken later een afspraak met dokter Jansen van de afdeling alcoholverslaving en vervolgens start de behandeling. Dat werkt heel effectief.” (zie kader) Toch wordt het probleem depressie volgens Verschoor onderschat: ,,Psychisch leed is iets verschrikkelijks. Ik denk dat elke Nederlander wel iemand in zijn familie- of vriendenkring heeft met klachten. Vreemd genoeg zijn er altijd twee standaardreacties. De eerste is: ‘Als je eenmaal bij een psychiater loopt, kan je het vergeten’. Dat is totale onzin. Onze organisatie behandelt in totaal 45.000 patiënten per jaar en 43.000 daarvan zijn binnen het jaar weer vertrokken. De andere reactie is: ‘Mensen hebben geen weerbaarheid meer. Als je verkering uit is, moet je naar een GGZ-instelling’. Ook onzin, want die gevallen worden er in de huisartsenpraktijk tussenuit gezeefd.'' Rekening De ziektebestrijding verloopt echter allesbehalve vlekkeloos. Volgens Verschoor worden de wachtlijsten weer langer. ,,Mensen die zich nu melden, kunnen wij niet binnen vijf dagen helpen'', verzucht hij. “Daarom hoop ik dat de politiek ons middelen geeft om snelle hulp te bieden. Als het kabinet en de verzekeraars deze problematiek wegmoffelen, krijg je als samenleving de rekening later gepresenteerd. Het belang van tijdige behandeling moet worden onderkend. Helaas heeft depressie een imagoprobleem. Als jij een hartaanval krijgt, hoef je niet uit te leggen waarom je naar het ziekenhuis moet. Maar depressie is zo ontastbaar. Wat is het? Stellen mensen zich niet aan? Nee, het is geen aanstellerij. Het is een ziekte.”
De mogelijke rekening liegt er niet om. Verschoor: ,,Het aantal WAO'ers zal bij het uitblijven van tijdige behandeling weer toenemen. Mensen zullen uitvallen, niet meer productief zijn. Er ontstaat arbeidsschaarste, persoonlijk leed, een gigantische kostenpost. Hoewel er op dit gebied bij politici een enorme kennisachterstand is beginnen ze langzaam te onderkennen dat psychiatrie en gezondheidszorg een belangrijke plek moeten innemen in onze samenleving. Een psychisch gezonde maatschappij kan namelijk goed presteren. Daarin zijn mensen productief, blij en worden nieuwe ideeën geboren. Een depressieve bevolking krijgt niets voor elkaar. Daarom is het zo belangrijk om er op tijd bij te zijn." BRON: Lees dit artikel in de D!G! SP!TS
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
