Vanmorgen kwam ik dit stukje in de krant tegen, ook hier een dilemma waar heel veel ouders tegen aanlopen. Psychiaters/ psychologen die zonder enige kennis van zaken ouders diskwalificeren. En bij dat soort “glazen bol” kijkers is het nooit goed of het deugt niet, in onderstaand stuk was moeder zogezegt te beschermend c.q. te betrokken, maar was dat er niet uitgekomen, dan voeren deze pseudo-wetenschappers aan dat een kind aan zijn of haar lot overgelaten werd etc. etc. Het ergste vindt ik dat rechters deze domheid klakkeloos overnemen. En nog erger, dat deze jongen “behandeling” opgelegt krijgt in de forensische psychiatrie, waardoor de ruif van dit soort psychiaters verder gevuld wordt op kosten van de belastingbetalers. Weg met de psychiatrie uit het rechtssysteem, daders behoren bestraft te worden, maar hier worden ouders veroordeelt, ronduit schandelijk en walgelijk !!! Groetjes v Hyperactief

?Ik ben 21 jaar moeder, en nu heb ik het opeens fout gedaan??

Peter de Greef

Vorige week lazen we in deze rubriek over Florian (15). De zaak tegen hem blijkt plots ook een proces tegen zijn ouders.

Florians moeder heeft in nog geen honderd dagen haar zoon verloren. De jongen die ze kende, was ijverig, betrokken, lief. Nu heeft ze een in zichzelf gekeerde, machteloze puber, die niet weet wat hij met zijn emoties aan moet. Florian woont niet eens meer thuis, maar bij haar zus, in een andere stad. Dat is op aandrang van de kinderrechter, om te voorkomen dat Florian de meisjes tegenkomt die zeggen dat hij aan hen heeft gezeten.

We lazen vorige week in deze rubriek over Florian. Wie heel snel de geschiedenis samenvat, komt uit bij een lerares Nederlands die in maart van dit jaar opmerkt dat een van haar leerlingen in haar polsen snijdt. Het meisje vertelt een schoolverpleegkundige dat ze is betast door Florian. De lerares Nederlands geeft dit door aan de politie. Die overlegt met de school en er wordt een brief gestuurd aan de ouders van leerlingen uit een groot aantal klassen. Overigens blijkt later dat het meisje zichzelf al langer bekrast, maar dat terzijde.

Uiteindelijk zeggen zeven meisjes dat ze, tussen september 2004 en december 2005, weleens door Florian zijn betast. Het zijn allen leeftijdsgenootjes van Florian, dus 14, 15, 16 jaar. Drie meisjes vertellen dat Florian tijdens een schoolfeestje aan hen heeft gezeten. Soms door met zijn onderlichaam tegen hun billen aan te drukken. Soms door een hand op een bil te leggen of door in een borst te knijpen.

Het meisje dat zichzelf bekraste, zegt dat ze na turnles met Florian naar een rustig plekje is gegaan en dat hij daar met zijn vinger in haar vagina is geweest. Zij wilde dit niet, want ze had net een nieuw vriendje. Ook twee andere meisjes spreken over verkrachting; die twee zaken zal de rechtbank echter niet-bewezen verklaren.

Het is moeilijk voor te stellen dat Florian een dwangmatig op seks beluste jongen is. De puber die op de plastic stoel voor de drie kinderrechters zit, is een zielloze knul. Hij is ook geen jongen meer. De zorgvuldigheid waarmee hij zijn woorden kiest, verraden een volwassenheid die niet bij zijn leeftijd past. Zijn ouders zeggen dat hij is veranderd sinds de negentig dagen die hij in het huis van bewaring zat. De onschuld is verdwenen.

Zelfs de kinderpsychiater en de psycholoog hadden moeite om in hem de puber te herkennen die hij zou moeten zijn. Maar zij leggen de oorzaak bij de opvoeding. Florian is ?te beschermend? grootgebracht, zeggen ze, daardoor heeft hij nooit ?een eigen identiteit? kunnen ontwikkelen. Dit zou, zo stellen ze, goed de problemen met meisjes kunnen verklaren.

Daarmee is de zaak tegen Florian tevens een proces tegen zijn ouders geworden. Dat levert in de rechtszaal het merkwaardige tafereel op dat over het hoofd van Florian heen, nog een strijd wordt uitgevochten.

De rechter tegen de moeder: ?Begrijpt u wat de psycholoog en de psychiater bedoelen??

De moeder: ?Ik ben 21 jaar moeder, en nu heb ik het opeens fout gedaan??

De rechter: ?U heeft Florian te beschermend opgevoed, zeggen ze. Hun advies is dat u inzicht moet krijgen in de opvoeding en de consequenties ervan. Een multisysteemtherapie.?

De moeder: ?Ik heb altijd tegen mijn kinderen gezegd: gebruik je leven om te doen wat je wilt doen. Is dat soms ook verkeerd??

Florian huilend: ?De psychiater en psycholoog zijn nog geen dag bij me geweest en weten niks van mijn opvoeding.?

Maar Florian weet inmiddels dat hij zijn eigen leven even niet in de hand heeft. Ook in het dorp waar hij woont heeft hij geen toekomst meer. Florians ouders hebben daarom hun huis verkocht.

(Het vonnis, twee weken later: 9 maanden jeugddetentie, waarvan 6 maanden voorwaardelijk. Florian hoeft niet terug de cel in, omdat de straf even lang is als het voorarrest. Wel moet hij een sociale weerbaarheidstraining volgen bij een forensisch psychiatrische kliniek) BRON: de Volkskrant.