Wat mij al jaren opvalt is dat het communicatienivo tussen mensen onderling steeds verder afneemt, terwijl communicatie één van de grondbeginselen voor probleemoplossingen is. Vaak is dit te wijten aan miscommunicatie, die alleen weer opgelost kan worden door communicatie.
De nieuwe generatie die alle moderne communicatietechnieken ter beschikking heeft, zijn het gewone communiceren vaak verleerd. Communicatie via de (mobiele) telefoon/ internet etc. etc. vaak tussen personen die amper een straat van elkaar af wonen…
Een ander nadeel van moderne communicatie is dat emotionele gezichtsuitdrukkingen ontbreken. Iets wat in echte communicatie van persoon tot persoon van zeer groot belang kan zijn, mits de persoon in kwestie deze gevoelens in kan schatten.
In instellingen maar ook bij de overheid gaat dit steeds meer problemen opleveren. Want mensen die niet in staat zijn goed naar inschatting te communiceren, waarbij tevens ook het begrip afneemt, kunnen geen eigen verantwoordelijkheid dragen aangaande ethisch handelen. Het hoeft geen betoog dat dit rampzalige bureaucratische en onnodig geldverslindende gevolgen kan hebben als je met dit soort ambtenaren en/ of andere medewerkers/ sters in instellingen te maken krijgt.
Bij veel instellingen (waaronder psychiatrische) is dat dagelijks waar te nemen. Vaak zie je daarbij verwijten naar de ander, zonder dat de persoon in kwestie zelf in de gaten heeft zich daar zelf schuldig aan te maken, en dus gaat handelen op verkeerde maatstaven. Mijn vraag aan jullie is, of dat jullie dit ook opgevallen is dat miscommunicatie en daarmee gepaard gaande gebrek aan kennis toeneemt? Groetjes v Hyperactief