Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Meer informatie op antipsychiatrie.startpagina.nl
Hoi Moeder, het voormalige Oostblok waar wij in het Westen altijd zo'n kritiek op hadden zijn we aardig voorbij aan het stevenen met deze waanzin. En wat het laatste betreft, hoef ik me totaal geen zorgen te maken dat ik zwanger wordt. Bij de standaard “ochtendbevalling” zal ik aan de psychiatrie denken, lijkt me een prima laxeermiddel.
Groetjes v Hyperactief
Hieronder vers van de pers uit een gedegen krant een stuk wat de moeite van het lezen zeker waard is, het is wat lang, maar het overtypen duurde nog langer.
Het bevestigd ons beeld van de jeugdzorg c.q. rapportages/ onderwijs en alles wat er mis kan gaan aangaande het EKD. Ook wordt er in dit stuk ingegaan hoe men wil gaan rapporteren. En let op de 50.000 zwaarste gevallen waar nu ook in de media openlijk over geschreven wordt dat men daar faalt. Een zeer goed journalistiek stuk, met waargebeurde voorbeelden uit Ombudsman dossiers. Ik herken alle klachten c.q, problemen die aangehaald worden. Ben benieuwd wat jullie van dit stuk vinden? Groetjes v Hyperactief
Registritis geeft totalitaire trekjes aan het optreden van de overheid
Vaak maakt hulpverlening een probleem alleen maar erger, las Maarten Huygen in de dossiers van de ombudsman.
Van de Ignoramus academie wil ik niets weten. Maar stel dat een hulpverlener adviseert om aan die academie chakratherape en evolutiepsychologie te gaan volgen? De man is gezinsvoogd en kan -als je niet doet wat hij zegt- verzoeken je kinderen uit huis te laten halen. Dat geeft zo'n iemand macht. In het Limburgse geval waar ik het over heb, was hij toevallig tevens docent aan de Ignoramus academie (zo heet die echt). De kinderen moesten therapeutisch worden begeleid door twee van zijn studenten en die konden dan meteen hun afstudeerscriptie schrijven over deze unieke ervaring.
Deze eisen werden gesteld aan een gezin waarvan de gescheiden ouders de bemoeienis over zich hadden afgeroepen door te blijven ruziën over de kinderen. Maar de jeugdzorg maakte het er niet beter op. De exen moesten van de gezinsvoogd “bepaalde kwaliteiten en vaardigheden ontwikkelen” zodat ze ook de andere kant van de waarheid konden zien.
Wie weet werkt de Ignoramusbehandeling als een shocktherapie, zodat de exen zich leeg en kritiekloos aan elkaar overgeven. Maar de Ombudsman vond de eis van de gezinsvoogd annex hulpverlener terecht ontoelaatbaar.
De rapporten van de Ombudsman over de jeugdzorg zijn nuttig lesmateriaal nu ‘dwang’ en ‘bemoeizorg’ modewoorden zijn geworden voor de aanpak van onwillige ouders en kindertjes. De resultaten van wat er tot nu toe is ondernomen, stemmen bescheiden over wat de overheid vermag. Dat de jeugdzorg gebreken heeft, is bekend. Maar slechte jeugdzorg is niet het obstakel tot de heilstaat. Het heilstaatideaal zelf is gevaarlijk. Het geeft ruimte aan mensen die -zoals die Limburgse hulpverlener- hun eigen ideologie willen opleggen aan anderen. Zo'n samenleving krijgt totalitaire trekjes.
De rapporten van de Ombudsman laten zien in wat voor knopen ouders en kinderen verstrikt raken. Een poel van ellende waar een dienstdoend ambtenaar niet licht een einde aan maakt.
Ruziënde exen zijn nog het minste. Wat moet je doen als de een de ander beschuldigt van seksueel misbruik van de kinderen, zonder spoortje van bewijs? Details in het dossier verraden het moeilijke milieu waar sommige verhalen zich in afspelen. De overheid moet soms wel ingrijpen, maar is daarmee niet verantwoordelijk voor alles wat er in die gezinnen misgaat.
Wat doe je met kinderen bij wie de moeder drugs in de jasjes heeft genaaid voor een vlucht naar Curaçao? Toen de moeder in de gevangenis belande, verdween de vader naar de Antillen. Kan de jeugdzorg worden aangesproken op de zelfmoord van een kind? In beginsel niet. Maar als het kind met goedkeuring van de jeugdzorg tijdelijk was ondergebracht bij een buurvrouw met wie het goed op kon schieten? Het kind was al wat ouder en moest mee kunnen beslissen. Volgens de ouders zat die buurvrouw in de prostitutie en gebruikte ze drugs. Maar de zelfmoord gebeurde bij een oom en tante waar het kind later terecht kwam.
Uit huis plaatsen is gemakkelijk.
Maar waar moet het uitgeplaatste kind naar toe? Een van de dossiers behandelde het geval van een jongen die bijna een jaar in de jeugdgevangenis was ondergebracht bij gebrek aan beter. Dat kan nooit de bedoeling zijn.
Deze moeilijkheden worden niet verholpen door in het wilde weg te gaan registreren. Minister Rouvoet van Jeugd en Gezin wil dat de consultatiebureaus zuigelingen in een centrale databank zetten met de mogelijke gezinsproblemen. Om wat te doen? De 50.000 zware gevallen worden nog niet eens goed aangepakt, laat staan dat 3,8 miljoen kinderen aan bod kunnen komen. De behoefte aan registratie lijkt omgekeerd evenredig aan het vermogen om effectief op te treden. Alle overheidsbranches lijden aan registritis. Een kind kan nog zoveel lijden maar als aan de protocollen en rapportagevereisten is voldaan, valt de overheid niets te verwijten. Hulpverleners hebben steeds minder tijd voor zorg, omdat ze in beslag genomen worden door procedures die hun directie vrijwaren voor aansprakelijkheid voor wat hun cliënten overkomt.
Dat de techniek van de databanken vooruit is gegaan, betekent niet dat dse inhoud daarvan is verbeterd.
Pauline Saltet, provinciaal beleidsmedewerker zorg, kent uit eigen ervaring de gevolgen van een foute registratie. Haar zoon werd achtervolgd door dossiers die onderwijzers samengesteld hebben en waarin vorderingen van een kind op de basisschool kunnen worden geregistreerd. Er kan van alles in zo'n dossier staan. Een eerste verkeerde impressie kan een eigen leven leiden en kritiekloos worden overgenomen door volgende leerkrachten die het te druk hebben om alles bij te stellen.
Het koste Saltet veel strijd om verkeerde notities over haar zoon (vmbo-niveau ondanks goede leerresultaten) uit het rapport te krijgen. Dat zij het aanvocht, was op zich al verdacht in de ogen van de leerkrachten ('dat doen goed opgeleide ouders altijd'). Slecht opgeleide ouders die van verwaarlozing worden beschuldigt en zich onhandig verweren, worden nog sceptischer aangekeken.
Als oplossing gaan beleidsmakers de vragen en antwoorden standaardiseren volgens een wetenschappelijke verantwoorde methode.
Maar ook daar kleven bezwaren aan, weet Saltet uit eigen professionele ervaring. Een kundig hulpverlener die al snel ziet wat er aan de hand is, vindt haar diagnose niet terug in de lijst voorgefabriceerde vragen. Allemaal tijdverlies.
En dan is in de Wet op de jeugdzorg de definitie van kindermishandeling ook nog verruimd. Die beperkt zich niet alleen tot fysiek geweld, dat vaak met goed forensisch onderzoek valt te bewijzen, maar strekt zich ook uit over de vage categorie verwaarlozing. Over wat dat laatste is, verschillen de meningen. Nederlanders sturen hun kinderen vroeg naar bed, veel andere volkeren niet. Is dat dan verwaarlozing? Voor de overheid geldt het medische beginsel primum non nocere. Maak het niet nog erger dan het is. Pak de zwaarste gevallen aan, maar wees terughoudend met de lichte. Burgers zijn mensen en dus gebrekkig. Dat geldt ook voor hulpverleners die de gebreken moeten verhelpen. Die maken net zo goed fouten en weten het vaak ook niet. BRON: NRC Handelsblad Blz. 13 (Opinie & Debat) Zaterdag 14 juli & Zondag 15 juli 2007 (papieren editie).
Hoi Ben,
Maar wat moet je nu als ouder, als het met je kind niet goed gaat door school.
Hulpverlening is er genoeg geweest voor mijn jongste zoon. Helaas heeft dat meer schade aangericht in plaats van geholpen.
Nu is hij 15 jaar geworden. Het is vakantie, hij mag werken en hij knapt helemaal op. Hij voelt zich verantwoordelijk voor zijn werk, werkt hard en heeft er lol in. Zijn ogen glimmen weer.
Als alles goed gaat krijgt hij gedeeltelijk vrijstelling van de leerplicht zodat hij na de vakantie 4 dagen mag werken en 1 dag school. Hopelijk komt er dan eindelijk wat rust hier in huis.
De afgelopen jaren ben ik steeds bezig geweest met het oplossen van problemen veroorzaakt door school. Hij zat niet op zijn plek, voelde zich doodongelukkig. De aanpak sloot totaal niet aan bij wat hij nodig had. Het belangrijkste wat voor hem ontbrak was respect en vertrouwen. Veel leerkrachten eisen respect van de leerlingen, maar geven zelf totaal geen respect. Zijn vertrouwen is op school zo vaak geschonden dat hij totaal geen vertrouwen meer had in de leerkrachten.
Als ouder ben ik (zoals jij ook schrijft) verplicht om voor het welzijn van mijn kinderen te zorgen. Helaas maakt een andere verplichting mij dat behoorlijk moeilijk. Ik ben namelijk ondanks alles verplicht om mijn kind naar school te sturen, ook al zie ik dat hij door die school zich ongelukkig voelt, zijn gedrag achteruit gaat en hij zijn lol in het leren volledig is kwijt geraakt.
Groetjes van Zita
100 % mee eens zita, de methoden van zowel school als hulpverlening aan kinderen die “anders” zijn maken een kind onbekwaam i.p.v. bekwaam. Groetjes v Hyperactief
zita schreef:
>
> Hoi Ben,
> Maar wat moet je nu als ouder, als het met je kind niet goed
> gaat door school.
>
> Hulpverlening is er genoeg geweest voor mijn jongste zoon.
> Helaas heeft dat meer schade aangericht in plaats van geholpen.
>
> Nu is hij 15 jaar geworden. Het is vakantie, hij mag werken
> en hij knapt helemaal op. Hij voelt zich verantwoordelijk
> voor zijn werk, werkt hard en heeft er lol in. Zijn ogen
> glimmen weer.
> Als alles goed gaat krijgt hij gedeeltelijk vrijstelling van
> de leerplicht zodat hij na de vakantie 4 dagen mag werken en
> 1 dag school. Hopelijk komt er dan eindelijk wat rust hier in
> huis.
>
> De afgelopen jaren ben ik steeds bezig geweest met het
> oplossen van problemen veroorzaakt door school. Hij zat niet
> op zijn plek, voelde zich doodongelukkig. De aanpak sloot
> totaal niet aan bij wat hij nodig had. Het belangrijkste wat
> voor hem ontbrak was respect en vertrouwen. Veel leerkrachten
> eisen respect van de leerlingen, maar geven zelf totaal geen
> respect. Zijn vertrouwen is op school zo vaak geschonden dat
> hij totaal geen vertrouwen meer had in de leerkrachten.
>
> Als ouder ben ik (zoals jij ook schrijft) verplicht om voor
> het welzijn van mijn kinderen te zorgen. Helaas maakt een
> andere verplichting mij dat behoorlijk moeilijk. Ik ben
> namelijk ondanks alles verplicht om mijn kind naar school te
> sturen, ook al zie ik dat hij door die school zich ongelukkig
> voelt, zijn gedrag achteruit gaat en hij zijn lol in het
> leren volledig is kwijt geraakt.
>
> Groetjes van Zita
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's