Afgelopen zaterdag stond er in het zaterdagbijvoegsel (Wetenschap & Onderwijs) van het NRC Handelsblad een stuk getiteld: “UITSCHAKELBARE DWANG, Hersenstimulering met elektrode helpt mensen met dwangstoornis”
De Vlaming psychiater Damiaan Denys (41) studeerde filosofie en geneeskunde in leuven en is sinds maart van dit jaar kernhoogleraar psychiatrie bij het Academisch Medisch Centrum van de Universiteit van Amsterdam (AMC). Denys is gespecialiseerd in dwangstoornissen. Hij voert een team van psychiaters, neuropsychologen en neurochirurgen aan die elektrodes implanteren in de hersenen van mensen met een ernstige, anderzins onbehandelbare vorm van OCS (Obsessieve Compulsieve Stoornis) Een etiketje OCS komt men voor in aanmerking bij dwanghandelingen (bijvoorbeeld veel handen wassen) die minimaal 1 uur per dag duren…
Het hele verhaal zal ik jullie besparen, maar een paar opmerkelijke uitspraken uit dat stuk wil ik jullie niet onthouden. Allereerst deze:
Door twee gaatjes in de schedel te boren en elektrodes (die elk 4 contactpuntjes van 1,5 mm dik hebben) te plaatsen, worden de contactpuntjes afzonderlijk gestimuleerd. De optimale instelling na de operatie kan weken in beslag nemen…
Verderop zegt Denys dat genezing in de psychiatrie gewoonlijk langzaam gaat, en zegt dat psychotherapie een moeizame weg is en medicijnen ook pas na dagen/ weken en soms zelfs maanden werken, maar vervolgt hij dat hun twee seconden na de operatie al resultaat zien…
Waar de elektroden in die hersendelen geplaatst worden vergelijkt hij met de A 2 tussen Amsterdam en Utrecht, en of je nu een blokkade bij Breukelen of bij Abcoude opwerpt maakt volgens hem niet uit (kun je er nog steeds bij Vinkeveen af:D), als je de A 2 maar treft en wel de rechterbaan…
Sorry hoor, maar ik wordt kotsmisselijk van deze walgelijke waanzin. In augustus wordt de 16de patiënt naar verwachting geopereerd, en 1 patiënt kreeg een nieuwe obsessie na de operatie, sex… Maar daar moest die mee leven, dat hoorde bij een man vond Denys… Een vrouw waarbij het niet werkte maar de instelling haar wel gelukkig maakte, werd te verstaan gegeven dat ze het niet voor geluk deden maar om van de klachten af te komen, en werd de stimulatie uit gezet, anders zou men zich op glad ijs begeven…
Hierbij moet ik dit stukje maar afsluiten, voor de tranen spontaan in mijn broek schieten van zoveel onzin/ tegenstrijdigheden/ onkunde en zogenaamde ethiek op zo'n klein stukje papier. Maar goed Nederland heeft de primeur om wereldwijd aan het grootst lopende onderzoek van Deep Brain Stimulatie (DBS) bij dwangstoornissen mee te werken. Mijns inziens Nederland voorop in de onetische ondergang, wat vinden jullie van dit soort praktijken ??? Groetjes v Hyperactief