zo'n term.
ja uit de psychiatrie.
ooit was er op ons werk eens een joch, dat tegen van alles en nog wat kletste, maar dat ‘van alles en nog wat’ gaf aan hem en aan verder niemand hoorbaar antwoord.
er werd gezegd dat hij ook uittredingen had. met toen nog onze korte cv, wilden we een poging doen om ‘uittredingen’ wat uit het abnormale te trekken. we vertelden dat wij dat ook wel eens hadden hoor en dat daar niks bizars aan is. om eigenlijk helder te zijn, t was nogal eens heerlijk. eindelijk eens even gewichtsloos zijn. even daar zijn waar je wilt zijn enz.
binnen 2 dagen daarop moest er plots een gesprek met de bazin en psycholoog plaats vinden. over ‘vreemd’ gesproken.
de hoofdvraag was aan ons: of we ook last van vervreemding hadden.
nou ja zeg, een fractie van een seconde dachten we ‘uit welke wind waait deze hoek’ zeg maar (hoek wind zijn omgedraait). maar dan overstijgt er bij ons iets en dat neemt dan heerlijk alle zaken waar!!!
de deuren werden bij ons gerieflijk toe gedaan. en hoe het antwoord ook zou luiden, dat zei de psychologe, we konden niet meer werken waar we werkten.
aha.
dat je dus voortaan maar je bek houdt over zulk soort ‘occulte’ zaken. je opleiding kun je ook de prullenbak in mieteren. en al werkte je nog zoveel diensten, bij de bazin en psychologe heeft zich ineens een geval van vervreemding voorgedaan: jij, de werknemer deugt adhoc niet meer.
awel.
zo'n baas wil je ten slotte niet eens. dus.
maar dat joch.
dat werd daar knetter gemaakt.
dat weten we wel.
men ging daar met hem om,
alsof hij een karkas was waar van alles in huisde.
men, de psychiatrie, gaat nogal VREEMD en ONEIGEN om met speciale mensen.