Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Hyperactief A-P
Met dank aan Moeder hieronder 3 stukken aangaande de RFID chip en het einde van de privacy. Het onderste stuk gaat over de ontstaansgeschiedenis en geeft ook een goed beeld met wat er mogelijk mee is, zeer gevaarlijke ontwikkelingen. Er is al meer over RFID-chips geschreven op dit forum, zie:
http://www.prikpagina.nl/read.php?f=2352&i=2111&t=2111
Of over TBSsers chippen, zie:
http://www.prikpagina.nl/read.php?f=2352&i=1202&t=1202
Of deze van Ellen:
http://www.prikpagina.nl/read.php?f=2352&i=2453&t=2453
Groetjes v Hyperactief
Poederchips in je haar
Door FERRY PIEKART
Chips worden zó microscopisch klein dat ze als een stofwolk over mensen kunnen worden gestrooid. Velen vrezen dat de opkomst van deze ‘horrorchip’ definitief het einde van de privacy betekent.
Poederchips zijn slechts 0,05 millimeter lang en breed. Om een idee te geven: dat is het formaat van een zandkorreltje. Het Japanse bedrijf Hitachi heeft dit voor elkaar gekregen. Dat is een prestatie van formaat: de poederchips zijn maar liefst 64 keer kleiner dan de kleinste RFID-chips die tot nu toe bestonden.
Dat piepkleine formaat heeft allerlei praktische voordelen en er lonken nieuwe toepassingen. Zulke poederchipjes kunnen bijvoorbeeld worden verwerkt in bankbiljetten en concertkaartjes om vervalsingen tegen te gaan. Dure sieraden - zelfs de meest verfijnde - kunnen een chipje hebben ingebakken, waarmee ze altijd identificeerbaar zijn. Dat maakt diefstal een stuk onaantrekkelijker.
Klinkt goed, maar er kan veel meer. Poederchips kunnen in theorie bijvoorbeeld over een menigte mensen worden gesprenkeld. De politie zou dat kunnen doen bij een massa relschoppende voetbalsupporters. De supporters die niet ter plekke worden opgepakt, kunnen later worden teruggevonden als ze bijvoorbeeld door een detectiepoortje bij de metro lopen.
Of wat te denken van een spuitbus met poederchips? Als je wordt lastiggevallen door iemand, spray je wat chips over hem heen. De politie kan hem dan later makkelijker terugvinden. Of nog even doorfantaseren… wat te denken van een automatisch spraysysteem bij de deuren van een tankstation? Bij een overval drukt een medewerker van het pompstation op een alarmknop, en zodra de overvaller naar buiten vlucht, krijgt hij een lading poederchips over zich heen.
Het is allemaal nog theorie, want voorlopig hebben die zandkorrel-chipjes een antenne van minimaal vier millimeter nodig om hun signaaltje uit te kunnen zenden. Vier millimeter is niet veel, maar vergeleken bij de maat van de chip zelf, is het enorm groot. Dat is geen probleem als het gaat om het verwerken van poederchips in concertkaartjes of sierraden. Maar voor verstuiven is het nog wat te groot. Met de nadruk op ‘nog’…
Er lijken talloze voordelen aan poederchips te zitten, maar uiteraard liggen er ook gevaren op de loer. Als bankbiljetten een chip krijgen, is niet ondenkbaar dat een crimineel die met een speciaal leesapparaat langs je loopt, kan zien wat jij in je portemonnee hebt, en of het dus de moeite waard is je zakken te rollen. ,,Klopt niet,“ zullen de banken zeggen. ,,Want wat de code op zo'n bankbiljet betekent, is alleen bij de banken bekend.” Maar banken riepen ook dat betalen met je pincode veilig is. Totdat pinpasfraude de simpelste zaak van de wereld leek.
Volgens sommigen is beveiliging tegen al die oprukkende chips dan ook noodzaak. Melanie Rieback, universitair docent Computer Systemen aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, was de grondlegger van de RFID Guardian, een apparaatje dat gebruikers in staat stelt om de signalen van chips te blokkeren. Dat kan selectief, bijvoorbeeld op zo'n manier dat de chip in je paspoort wel gewoon werkt, maar chips in een plastic tasje van de supermarkt niet.
Is Rieback dan een tegenstander van al die RFID-chips? ,,Helemaal niet“, zegt ze. ,,Maar je moet je wel bewust zijn van de mogelijkheden rond RFID. De RFID Guardian is één ding waarmee mensen hun privacy kunnen beschermen, maar er zijn meer dingen nodig. Cryptografie, bijvoorbeeld, zodat al die signalen versleuteld worden verzonden. En computersystemen moeten een betere architectuur krijgen om ze beter te beschermen tegen hackpogingen. Helemaal waterdicht krijg je het nooit, maar er zijn veel stappen te zetten om het veiliger te maken. RFID is gewoon handel, en dat houd je niet tegen. Maar we moeten er wel voor zorgen dat het met fatsoen gebruikt wordt, en dat de risico's zo klein mogelijk zijn.”
Rieback vindt dat ook het publiek bewuster moet worden van RFID-chips. ,,Mensen hebben vaak nog helemaal niet in de gaten dat ze worden gebruikt. Bij de OV-chipkaart is dat wel duidelijk, maar veel mensen weten niet dat KLM bijvoorbeeld ook RFID-tags in bagagelabels stopt. KLM zegt daar niks over. Nou doet KLM daar niks oneerlijks mee, maar het zou goed zijn als het publiek er gewoon van op de hoogte was dat ze worden gebruikt." BRON: www.ad.nl vrijdag 11 april 2008
Zwak signaal, ruime mogelijkheden
RFID-chips zijn chips die een zwak radiosignaal uitzenden, maar alleen als er een ontvanger (RFID-lezer) in de buurt is. Bij veel chips moet de lezer binnen dertig centimeter afstand zijn om het signaaltje te kunnen oppikken.
Een RFID-chip in een prijsetiket.
Iemands OV-chipkaart kun je dus niet op tien meter afstand uitlezen; je moet daarvoor tegen iemand aan staan.
RFID staat voor Radio Frequency Identification. Op de RFID-chip staat een ID-code: een getal van 128 bits (enen en nullen). Met die 128 bits kunnen getallen van maximaal 38 cijfers worden geschreven. Er zijn dus miljarden verschillende codes mogelijk.
De chip zendt slechts dit nummer uit. Wat de betekenis van dat nummer is, hangt af van de informatie die in een database aan dat nummer is gekoppeld. Voorbeeld: in de database van banken is te vinden dat een RFID-nummer staat voor een bankbiljet van vijftig euro met een serienummer. Als je zelf de chip van dit bankbiljet kunt uitlezen, weet je nog niks: op de chip staat geen informatie, maar alleen een nummer. Je moet dan ook nog achterhalen wat het nummer betekent. BRON: www.ad.nl vrijdag 11 april 2008
Chip vervangt streepjescode
Peter Otte
Een toetje dat de koelkast laat piepen als het over de uiterste houdbaarheidsdatum is. En als de pakken rijst in de winkel bijna op zijn, bestelt het schap waar de pakken in staan helemaal zelfstandig nieuwe rijst. Slechts twee toepassingen van de RFID-chip, de vervanger van de streepjescode.
Een aantal grote bedrijven hebben woensdag samen met de Erasmus Universiteit Rotterdam (EUR) een stichting opgericht om de gevolgen van de invoering van de RFID-chip te onderzoeken. Onder meer Philips, KPN, Rabobank en de Schuitema supermarktketen willen door de samenwerking ook de massale invoering rond 2006-2008 voorbereiden.
,,En die gevolgen zullen groot zijn,'' zegt prof. dr. C. Molenaar, buitengewoon hoogleraar eMarketing aan de EUR. ,,Het wordt de grootste doorbraak sinds internet,'' zegt Molenaar. ,,Je kunt werkelijk alles met die chip. Winkeldiefstal en namaak van merkartikelen voorkomen, goederen volgen van de fabriek tot aan de kassa. Maar ook het meegeven van wasinstructies of kooktijd, zodat wasmachine of magnetron weten op welke temperatuur de was of het eten verwarmd moet worden,'' aldus Molenaar.
Dieet
De chip zelf is niet groter dan een zandkorrel, het is technisch al mogelijk ‘m in de drukkerij mee te drukken op de verpakking of het etiket. De chips zijn passief, ze zenden hun gegevens pas uit als ze geactiveerd worden door een ontvanger, een RFID-lezer, in de buurt. Dan kun je op het apparaat de productiedatum, -plek en ingrediënten aflezen. ,,Heel handig als je een dieet volgt. Mag je geen gluten, dan zie je in een oogopslag of die erin zitten door het product bij de lezer te houden, ’' legt Molenaar uit. De RFID-chip werd al omgedoopt tot ‘spychip’, spionchip. Je zou iedereen overal kunnen volgen. De passieve chips zouden met heel sterke lezers ook nog thuis af te lezen zijn. ,,Dan vertelt je ondergoed waar je geweest bent,'' aldus een Amerikaanse criticus. ,,Want iedereen met een ontvanger kan je dan volgen.''
,,Terwijl het in Nederland juist de bedoeling is de gegevens op de chip bij de kassa te wissen,'' zegt professor Molenaar. ,,Althans het deel van het geheugen dat de logistieke en fabrieksinformatie bevat. Productiedatum, uiterste houdbaarheidsdatum en artikelidentificatie blijft er wel in zitten. Handig als we straks zelfdenkende koelkasten, wasmachines, magnetrons en keukenkastjes hebben.''
Privacy
Molenaar hamert erop dat we in Nederland verder zijn met de privacy-wetgeving rond de chip dan de rest van Europa. ,,Tesco in Engeland gebruikt de chip al in zijn magazijn, maar in de winkel moet de chip uitgeschakeld zijn. Wij gaan in Nederland benadrukken dat de klant zelf een keus heeft: aan of uitzetten van de chip. We gaan uit van de klant, dan accepteert deze zulke nieuwe technologie veel sneller.''
Hoewel de RFID-chip niet helemaal nieuw is. Het chipje werd in 1969 uitgevonden en wordt al sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw bijvoorbeeld gebruikt onderop de doosjes van dure parfums en om cultureel erfgoed te bewaken. ,,Laatst zag ik op de televisie een uitzending over Franse kerken die met de chip hun kunstschatten bewaken. Elke dag lopen twee inspecteurs in burger met een RFID-lezer alle kunstmarkten af. Gaat de ontvanger piepen, dan is er een vermist kunstwerk in de buurt.''
De chipjes zijn nu nog te duur voor massale verspreiding, maar als ze straks een paar eurocent kosten, is massaal gebruik niet meer af te wenden. Molenaar hoopt op honderd leden voor zijn stichting in een jaar tijd. ,,Deze ontwikkeling is goed en niet te stuiten. Het wordt tijd dat we ons erop instellen dat de chip binnen vier jaar de streepjescode volledig zal vervangen,'' aldus Molenaar. ,,Wallmart in de VS heeft al 70.000 artikelen met RFID-chips.''
,,Het betekent minder caissières, betalen met je mobiele telefoon waar een chipje in zit, de aparte creditcard verdwijnt. Winkelwagentjes van metaal storen de ontvangst en dus moeten ze van hard plastic worden. In Zuid-Afrika wordt er al mee geëxperimenteerd.'' AD gepubliceerd op www.rotterdamsnieuwsblad.nl - woensdag 09 juni 2004
