dwangmaatregelen in belgie
http://www.knack.be/nieuws/belgie/steeds-meer-dwang-in-vlaamse-psychiatrie/site72-section24-article14547.html
Steeds meer dwang in Vlaamse psychiatrie
18/03/2008 14:54
Het aantal gedwongen opnames in de psychiatrie is in Vlaanderen verdubbeld in tien jaar tijd.
Volgens het Vlaams ministerie van Volksgezondheid, dat voor het eerst centrale cijfers vrijgeeft, werden in 2006 al 2540 Vlamingen gedwongen opgenomen, wat 9 procent is van het totale aantal opnames.
In 82 procent van de gevallen gaat het om een spoedopname door het parket, wat ooit bedoeld was als uitzonderingsprocedure maar nu de regel is geworden. Alleen al het parket van Brussel zegt nu gemiddeld 170 dwangopnames per maand te bevelen. Dubbel zoveel mannen als vrouwen worden opgenomen.
Ook interne dwangmaatregelen worden nog volop gebruikt. Volgens het Vlaams ministerie van Volksgezondheid wordt 15 procent van de patiënten ooit in de isoleerkamer opgesloten. In 2006 ging het om 5287 volwassen patiënten die gemiddeld bijna vier dagen lang in de isoleercel zaten. Ook 258 kinderen werden zo geïsoleerd.
In een recente internationale enquête van Test Gezondheid luidt een van de conclusies: ‘Het is opmerkelijk dat in Vlaanderen de opsluiting in een isoleerkamer 2,5 maal hoger is dan in het Franstalige landsdeel, 8 maal hoger dan in Italië en Spanje, en 4 maal hoger dan in Portugal’.
Ook het vastbinden van patiënten wordt volgens Bart Thomas, die aan de Universiteit Gent de interne dwangmaatregelen bestudeerde, nog in de helft van de psychiatrische instellingen gedaan, wat soms fataal kan aflopen door verstikking.
Bart Thomas: ‘Volgens mij zijn er zo elk jaar gevallen van ophanging of bijna-ophanging. Nog altijd worden er eenpunts- of tweepuntsfixaties gedaan met een buikband, wat radicaal verboden zou moeten worden omdat het levensgevaarlijk is. Vastbinden doe je al met moeite met huisdieren, laat staan met mensen. Het “fixeren” is wel enigszins gedaald, maar het gebruik van “chemische restrictieve maatregelen” of “extra-medicatie” is nog spectaculair gestegen. Het probleem is dat er voor al die interne dwangmaatregelen helemaal geen wettelijk kader is uitgewerkt.’
Volgens vrederechter Kristiaan Rotthier, die de voorbije jaren met honderden zaken te maken had, wordt 30 procent van de spoedopnames achteraf níét bekrachtigd door de vrederechter, omdat niet aan de voorwaarden is voldaan. Minstens 30 procent zit er dus niet op zijn plaats. Volgens Rotthier gaat het vaak om ‘oneigenlijk gebruik’ van gedwongen opnames om sociale overlast te bestrijden. Ook kleine misdrijven, die anders zouden worden geseponeerd, worden op die manier ‘gepsychiatriseerd’.
Vrederechter Rotthier: ‘Het parket heeft de bovenhand gekregen, waarbij vooral de openbare veiligheid wordt gediend. Dat is een ethische ontsporing van het systeem en een politiek van voldongen feiten. Hoog tijd voor de politici om de wet aan te passen. Er zijn pijnpunten waarvoor ze niet blind mogen blijven.’
Chris De Stoop