Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Hyperactief A-P
Het valt mij op dat steeds openlijker door sommige artsen over levensbeëindiging bij lijden gesproken wordt. Ik vindt dit een gevaarlijke ontwikkeling, daar op de eerste plaats artsen zich bezig zouden moeten houden met genezing en indien dit niet mogelijk is bij ernstige ziekten het draaglijk maken ervan tot het eind.
Zelfbeschikking in bepaalde situaties daar ben ik ook voor, maar daar kun je niet meer van spreken als iemand het etiketje wilsonbekwaam krijgt en medici hierover gaan beslissen. Nog gevaarlijker wordt het als er gesteld wordt (en dat is er) dat wilsonbekwamen het recht hebben geholpen te worden als ze lijden, en wilsonbekwaam is een ruim begrip…
Kijk eens naar de zorg momenteel, waaronder de bejaardenzorg die ook nog heel veel te wensen overlaat. Bezuinigingen door handen te kort aan het bed kunnen leiden tot onnodig lijden. Mensen die verzuipen in hun ontlasting al dan niet vastgebonden zijn in dit land helaas geen uitzondering meer.
En zo zijn er meer mensonterende voorbeelden die onnodig lijden veroorzaken. Artsen en/ of verpleegkundigen die de “weldoener” uit willen gaan hangen door zogezegt voor dit lijden “op te komen” door ze uit hun lijden te verlossen, zouden zich de ogen uit de kop moeten schamen en zich eens moeten verdiepen in de geschiedenis en wat daar voor catastrofe uit voortgekomen is…
Mensen die de geschiedenis niet kennen gaan de ondergang tegemoet, voortleven is geschiedbesef hebben… Groetjes v Hyperactief
