Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Hyperactief A-P
Net als veel politici nog steeds bij de Codex Alimentarius in het duister vissen en daar het fijne niet over weten is de volgende zorgelijke ontwikkeling alweer een feit. De mensheid ondergeschikt gemaakt aan de technologie en geldelijke belangen i.p.v. dat technologie de mens moet dienen. In het stuk staat ook te lezen over medicatie met minder bijwerkingen. Een industrie waar de laatste 4 jaar zo'n 100 extra officiële internationale waarschuwingen over gevaarlijke bijwerkingen van bestaande middelen bijgekomen zijn, en waar van alles in het werk gesteld wordt om ondanks gezondheidsschade vooral te verkopen, ben ik weinig gerust op dit soort verkoopprietpraat… Groetjes v Hyperactief
Verontrustende nanotechnologie
Nanotechnologie, de toepassing van kleine deeltjes in producten,
is snel in opkomst. Europa investeert in vier jaar bijna
1,5 miljard euro in de ontwikkeling van deze technologie met
de verwachting dat de markt in 2010 duizend miljard dollar zal
omvatten. Ondertussen weten we weinig over de mogelijke
schadelijke gevolgen. Dat kan geen toeval zijn.
Nanotechnologie is een toegepaste wetenschap die zich bezighoud
met deeltjes van één tot honderd nanometer. Een nanometer is
een miljoenste millimeter. Honderd nanometer is een duizendste
van de omvang van een haar.
Gouden bergen
Nanotechnologie wordt in een breed spectrum van producten
toegepast: kleurstoffen, coatings voor energiezuinige ramen,
batterijen, zonnecellen, meetinstrumenten, zonnebrandcrème,
waterzuivering in ontwikkelingslanden en effectieve geneesmiddelen
met minder bijwerkingen. Kortom vele nuttige mogelijkheden.
Goed voor het milieu, de gezondheid en ontwikkelingslanden.
De millenniumdoelen van de Verenigde Naties komen weer in zicht.
Natuurlijk dromen ook de militairen van nanotechnologie.
Lichtgewicht materiaal (twintig kilo bepakking in plaats van
vijfenveertig), supercamouflagepakken, afweerstoffen tegen
chemische aanvallen, superpleisters tegen wonden, sensorsystemen
('smart dust') en mini robotwapens. Het doet aan Star Trek denken.
Veel vraagtekens
Steeds meer mensen vragen zich echter af wat de gevolgen van
deze toepassingen zijn. De risico's van fijn stof dat ‘natuurlijke’
nanodeeltjes bevat, worden breed uitgemeten. Het is tamelijk
waarschijnlijk dat toepassingen van nanotechnologie dezelfde
risico's veroorzaken. De Nederlandse Gezondheidsraad en de
Milieuorganisatie van de Verenigde Naties, UNEP, melden
kennisleemten. Vrij Nederland schreef kort geleden (10 mei 2008)
over het vermoeden dat nanotechnologie superasbest oplevert.
Maaike van Zijverden van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid
en Milieu zegt daarin: "Normaal kun je je veel beter voorbereiden
op de introductie van een nieuwe technologie. Bij nanotechnologie
zijn er razendsnel toepassingen op de markt gekomen. Het risico-
onderzoek gaat daar nu als een haas achteraan."
De FNV maakt zich zorgen over de arbeidsomstandigheden bij de
productie van nanodeeltjes. Die deeltjes zijn vaag omschreven
in het Europese stoffenbeleid. Bovendien biedt de Arbo-wet
onvoldoende garanties. De handhavers hebben geen meetinstrumenten.
Werknemers en publiek worden niet voorgelicht. Risico's voor de
omgeving worden niet in kaart gebracht. Nanodeeltjes zitten zonder
vermelding in producten.
De FNV stimuleert wetenschappelijk speurwerk en neemt deel aan
het Europees onderzoek NANOCAP dat zich richt op aspecten van
milieu en ethiek bij nanotechnologie in relatie met veiligheid
en gezondheidsrisico's op de werkvloer. Pieter van Broekhuizen -
waarmee Solidariteit veel samenwerkte bij kwesties als toxische
stoffen en in het algemeen ‘work hazards’ (arbeidsrisico's) -
van de Interfacultaire Vakgroep Milieukunde (IVAM) van de
Universiteit van Amsterdam leidt dit project van de Europese
Unie. De IVAM is een zelfstandige instelling die deel uit maakt
van ‘UvA Holding BV’.
Belangen
Als de belangen maar groot genoeg zijn, blijken de mazen in de
regelgeving enorm te zijn. Belangrijke maatschappelijke
ontwikkelingen worden niet bediscussieerd en de sturing is
vrijwel volledig in handen van de industrie. Regeringen zijn
bang de boot te missen. De Nederlandse regering onderkent dat
er risico's kunnen zijn, maar wil ongestoorde invoering van
nanotechnologie. Wetenschappers hebben - en/of nemen - geen
eigen verantwoordelijkheid en voeren onderzoek uit waarvoor
ze worden betaald.
Het is uiteraard nuttig dat de IVAM met geld van de Europese
Unie kijkt naar risico's van nanotechnologie op de werkvloer,
maar het doet mij denken aan een rubberbootje van Green Peace
dat een supertanker probeert tegen te houden. Hopelijk keert
het tij en niet de wal het schip. BRON: Nieuwsbrief (94) 25-05-2008 Solidariteit.nl
