hee hyper,
'Kijk alle emoties, oftewel de volgorde ervan verlopen voor alle mensen in dezelfde volgorde. De één blijft natuurlijk wel langer of korter dan de ander op bepaalde niveau's hangen, waarbij de bagage van vroeger en het karakter ook belangrijke rollen spelen.'
jouw mening respecteer ik hoor. wat dat betreft staak ik wel ‘de discussie’.
maar ik zelf vind toch niet dat het bovenstaande gezegd kan worden.
'dat' is niet ‘het enige’ verschil in emotie's van mensen onderling.
in mijn optiek, lopen zeker weten niet alle emotie's in eenzelfde volgorde. de lengte ervan is slechts 1 aspect van het individuele verschil.
men is ook daarin gaan leren denken in het psychologische denken waarbij men bijvoorbeeld ook altijd opdreunt dat bij rouw: woede verdriet boosheid doorgemaakt moet worden. maar als men de mens werkelijk mens liet wezen, dan zou men kunnen zien dat mensen op nog zoveel andere manieren met rouw kunnen omgaan.
en dan heb ik het ook niet over alleen de volgorde. en ook niet over blij zijn tijdens de rouw, of verdoofd zijn, of opgelucht, of doelloos.
wat ik bedoel ligt meer in de richting waarbij men niet eens meer een poging onderneemt om ‘de emotie’s' onder woorden te brengen. waar men niet gespitst is op ‘de volgorde’ ervan. of op de duur ervan.
laat het zijn. laat iemand zijn zoals die nu wil zijn. of dat nu slachtoffer of dader, in de zin van met daden overwonnen slachtofferschap, is. of dat nu leider of lijder is. of dat nu volgeling, slaafs, of volgzaam is.
het is onze maatschappij die verlangt dat mensen zich slachtoffer voelen. je krijgt een vergoeding als je ziek bent. niet als je gezond bent. het loont om een ‘rugzakje’ aan te vragen, om het even welke diagnose je hebt….
je kunt best bewustwording te weeg brengen bij mensen, maar mijns inziens ben je op de verkeerde weg, wanneer je ‘de slachtoffers’ een trap onder hun reet gaat verkopen.
natuurlijk kan het iets wezenlijks zijn, ook voor slachtoffers, om het oog te krijgen dat het de structuur van een maatschappij als de onze is, die hen in die positie dringt en houdt.
op die manier kunnen zowel de makers van het systeem, alsook de slachtoffers er misschien het hunne uit halen.
en als het voor een slachtoffer gevoelsmatig fijner wordt om de rol van slachtoffer te laten varen, dan zal dat gebeuren..daar heb ik weinig twijfels over!!!