Al jarenlang is het beleid om de woonfunctie in de psychiatrie af te schaffen. Helaas is de woonfunctie één van de weinige succesvolle zaken in de nederlandse psychiatrie gebleken.
Patienten die, toen ze gedwongen opgenomen waren, onhandelbaar waren, bleken na hun dwangopname heel goed vrijwillig te kunnen leven op een beschermd instellingsterrein met voldoende begeleiding. Daar kregen ze nooit meer terugvallen. Nu wordt hun ook die laatste mogelijkheid om rustig te leven afgenomen.
Patienten , die het grootste deel van hun leven op een instellingsterrein hebben gewoond, zijn gedwongen met andere exclienten te gaan wonen op een vierkamerflat in de stad. Vroeger werden patienten gedwongen weggestopt in een instelling in de bossen. Nu worden ze gedwongen in de jungle van de grote steden opgesloten. Dat is allebei even onmenselijk! De begeleiding wordt grotendeels wegbezuinigd. Activiteitencentra sluiten hun deuren en ambulante zorg wordt ook minder en vooral tussen 9 en 5 geconcentreerd.
Waar moet dit heen?