Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Meer informatie op antipsychiatrie.startpagina.nl
ik heb een aantal jaren gelopen bij een psychiater maar heb er geen goed woord voor over.ik noem het zogenaamde diagnose stellen want bij me gingen ze zonder vaste structuur te werk.er werd niet geluisterd naar me en direct een ziektebeeld aan vastgeplakt dat me alleen maar meer onderuit haalde.ik kreeg cisodenol waardoor ik maande lang niet meer kon lopen en bovendien ontstonden er grote ruziemakerijen hierdoor met andere mensen en verloor ik mijn goedbetaalde baan.
Hoi matthijs, triest, helaas één van de vele voorbeelden, in mijn directe omgeving zie ik ook meer mensen doordraaien door die klote pillen. Zowel als (bij) werking als in één keer met onverantwoordt zonder afbouwen onder begeleiding van een arts ermee stoppen. Toch zijn er helaas nog steeds ouders, die ondanks dat ze gewaarschuwd zijn, hun kind aan die troep zetten. Ze beseffen totaal niet dat ze met de gezondheid c.q. het leven van hun kind spelen, waar is het gezonde verstand en de menselijkheid? Groetjes v Hyperactief A-P.
Dat vind ik te simpel geredeneerd.Mijn zoon gebruikt Risperdal omdat hij anders te veel onvoorspelbaar ( en gevaarlijk ) gedrag vertoont.Hij is ernstig zwakzinnig en zal nooit voor zichzelf kunnen zorgen.Je kunt geen therapie aan hem geven, want hij heeft die verstandelijke vermogens gewoon niet.Blijft er over de medicatie om hem hanteerbaar te houden voor de verzorgers thuis en op het KDC en tijdens het vervoer naar het KDC, en dan nog moet hij constant in de gaten gehouden worden, de medicatie is slechts een hulpmiddel. We hebben het ook een poosje zonder medicatie geprobeerd, want ik wilde weten of hij het wel echt nodig had, maar hij verviel in zijn oude gedrag van voordat hij medicatie gebruikte ; krabben,bijten,schoppen en zelfs stukken uit de muur bijten.Ik heb ook gesprekken gehad met de neuroloog en kinderspychiater.We waren het eens dat medicatie geen ideale oplossing is, maar wat moet je anders met zulke kinderen?
Beste bastet1 met alle respect, is er een enorm verschil tussen echt verstandelijk gehandicapten en mensen die een etiketje krijgen omdat het daadwerkelijke probleem niet wordt aangepakt. Maar ook in de gehandicaptenzorg staat medicatiegebruik gelukkig ter discussie. Wiens lichaam het ook is, uiteindelijk krijgt men gewenning en werkt niets meer, en knalt alle onderdrukte ellende eruit. En niet te vergeten de ernstige geweldsuitbarstingen die de psychiatrie en TBS sector wegwuiven omdat het hun branche schaad. Ik heb het dan ook over gewone mensen die niet geweldadig waren of zijn, maar door deze troep ernstig in de problemen komen. Ik kan uw situatie niet beoordelen, maar er zijn ook ruimtes die dusdanig ingericht zijn dat mensen zichzelf niet kunnen verwonden. Groetjes v Hyperactief A-P.
Juist omdat situaties erg van elkaar kunnen verschillen vind ik het dus te simpel geredeneerd dat ouders hun kinderen maar aan de medicatie ( laten ) zetten ondanks de waarschuwingen, terwijl er in veel gevallen grondig over de voors en tegens is nagedacht.Die ruimtes waar mensen zich niet kunnen verwonden ( ik denk dat je de uitraaskamers bedoelt? ) zijn mooi (maar thuis niet te realiseren ) , maar je kunt mensen niet de hele dag in een kamer laten zitten (vereenzaming) en dan nog moet er toezicht zijn.Bij voorkeur moet er ook een soort van dagbesteding zijn en moet er dagelijks naar buiten gegaan kunnen worden en dan krijg je toch weer met andere mensen te maken.En de persoonlijke verzorging moet ook geen dagelijkse gevecht worden.Daarom vind ik dat medicatie soms wel een hulpmiddel kan zijn.Ik begrijp wel je redenatie waarom je in andere gevallen tegen medicatie bent en ben het wat dat betreft wel met je eens.
Beste bastet1, geloof me, in de meeste gevallen wordt er helaas niet grondig nagedacht over de voors en tegens van medicatie, was het maar waar. Ja ik bedoel uitraaskamers/ time out plekken e.d. maar dan inderdaad in instellingen, thuis is dat niet simpel om te realiseren nee. Vereenzaming in instellingen hoeft daarintegen niet, is een kwestie van keuzes maken. Ik wil in dat geval nog even wijzen op de situatie van Brandon. De vorige instelling kreeg bakken met geld, maar behandelde Brandon als een roofdier, die zich ook uiteindelijk zo ging gedragen. Voor dat geld zou heel veel menselijke zorg gegeven kunnen worden waardoor agressie juist af inplaats van toeneemt. En ik zal één recent praktijkvoorbeeld noemen hoe het niet moet. Kind (basisschoolleeftijd) speelt zelden of nooit zelfstandig buiten de kleine tuin of buiten huis. Kan daardoor zijn energie niet kwijt. Als die gewoon aan het spelen is, zijn de normale speelgeluiden al snel in het éénoudergezin teveel. Daarnaast spelen ook gezondheids en financiële situatie (is naar mijn mening goed mogelijk dat die twee met elkaar te maken hebben) een rol, sommige mensen kunnen daardoor minder van anderen hebben. Maar om een lang verhaal kort te houden, er werd indicatie voor logeerhuis aangevraagt en gekregen, uiteindelijk (geheel zoals ik uit ervaring verwachtte) zware medicatie erin, en de nieuwe ziekmakende industrie is geboren. Gaat het kind (op den duur) idioot gedrag vertonen door de medicatie, of wordt daar zoals velen psychotisch van, dan ligt het volgens de rapporteurs natuurlijk aan de gerapporteerde “stoornis”, en anders stellen ze de diagnonsens gewoon bij. Tegen de tijd dat de ouder(s) weer helder na kunnen denken, en er nog iets zinnigs tegenin proberen te brengen, dan is er nog altijd de OTS (Onder Toezicht Stelling) in de volksmond beter bekend als Onder Terreur Stelling, om de ouder(s) uit te schakelen. Gevolg, kinds gezondheid daadwerkelijk naar de kloten, maar de ouder die het licht ziet ook. Oftewel voor de toekomst is het bedje van de hulpverlening gespreid. Eventuele oplossing? Naar mijn mening kost het de samenleving veel minder als ouders de mogelijkheid en de daarbij behorende financiën krijgen die nu in de bodemloze put van zichzelf in stand houdende zorginstellingen verdwijnen, waarvan veel in de zakken van zichzelf verrijkende managers verdwijnt. Opvoeding van kinderen is ook een baan, vanuit een ander standpunt bekeken kan dat heel veel geld, maar nog belangrijker een menselijkere samenleving opleveren. Ook huiselijk geweld (wat ik absoluut niet goed praat) zal naar mijn mening scherp dalen inplaats van toenemen! Mensen die minder zorgen hebben, zijn minder gefrustreerd! Groetjes v Hyperactief A-P.
Situaties verschillen en soms is medicatie nodig en soms kun je een kind , dat ook nog groter en sterker wordt, niet langer thuishouden en moet je hem toch in een zorginstelling plaatsen.Soms ligt een situatie niet aan de manier van opvoeding, maar aan een afwijking. De politiek zou zich meer moeten bemoeien met de instellingen en zorgen dat het geld gebruikt wordt voor de zorg van de patienten en het salaris van personeel dat direkt met de patient te maken heeft en niet verdwijnt in de zakken van alllerlei overbodig personeel.Maar ik denk dat zij het wel best vinden zo vanwege belangenverstrengeling.Er zou ook gekeken moeten worden naar kinderpsychiaters die te snel medicatie voorschrijven, maar dat zal niet snel gebeuren vanwege alweer de belangenverstrengeling.Het alles (medicatie, zorginstellingen) maar afschaffen is geen oplossing omdat er mensen zijn die het wel nodig hebben.
Beste bastet1, ik ben ook absoluut niet tegen alles afschaffen, maar er wordt teveel op afwijkingen gegooit terwijl het systeem of de andere oorzaak buiten beeld blijft. Ik heb heel wat dossiers door delande heen gelezen, ook van situatie's die ik zelf kon volgen, zoals nu ook weer een paar. Geloof me, er is geen enkele expertise, het draait allemaal om geld en hun eigen systeem in stand houden. Kind na kind wordt op speciaal onderwijs gezet, is het extravert ADHD, introvert Autisme, twijfeld men PDD-NOS. Er worden psychische etiketjes gegeven omdat men dan aanspraak op dingen kan maken. Ik heb het foutlopen met het PGB al in een vroeg stadium aan zien komen. De echte zorgindicaties zijn daardoor ook in gevaar gekomen, maar sommige ouders (trek het u niet persoonlijk aan) hebben gewoon een schop onder hun reet nodig, ze doen een beroep op pepeperdure zorg om zelf hun handen vrij te hebben. Nogmaals ik heb het dan over kinderen die zogenaamde gedragstoornissen gaan vertonen omdat er te weinig mee ondernomen wordt. En een eventuele problematische situatie van het verleden wordt er met de paplepel ingegoten, triest maar waar. Daar moet een halt aan toegeroepen worden, net als de belangenverstrengeling van (kinder)psychiaters, dat komt de zorg ten goede van degeen die het echt nodig hebben. Groetjes v Hyperactief A-P.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's