Welkom op het forum van startpagina!

Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.

Meer informatie op antipsychiatrie.startpagina.nl

alternatieve psychiatrie - Amstelland

  • Wim N

    Ik ben blij met alle reacties die ik heb gekregen! Het enige wat ik nog toe wil voegen aan mijn eerdere bericht is dat ik door mijn belevenissen in deze “therapeutische gemeenschap voor jongeren” behoorlijk getraumatiseerd ben geraakt. 30 jaar na dato heb ik daar af en toe nog last van, en vergeten zal ik het nooit meer. Ik ben eens door een medepatient meegenomen naar Amsterdam, daar kreeg ik van een van diens homo-vrienden pillen en ben toen verkracht, om maar eens wat te noemen. Gelukkig was er toen nog geen AIDS!

    Overigens voor degene die in “Amstelland” geinteresseerd is, er is begin jaren 90 een boek uitgebracht over deze instelling. Een ingescande versie in pdf-formaat heb ik beschikbaar voor geinteresserden. Een flink bestand (7,5 mb) maar met een hotmail-account moet dat lukken.

  • Alkien

    Hoi Wim N.

    Nou je hebt behoorlijk wat meegemaakt. Heel goed van je dat je er zo over kunt praten, en het niet verder opkropt wat het nog erger zou kunnen maken.

    Ik ben zeker wel geinteresseert in het bestand, je mag het met me mailen. Mijn mailadres vind je achter mijn naam bij info.

    Je bent altijd welkom hier te schrijven en je ervaringen met ons te delen, het kan je, ook na zoveel jaar, nog altijd helpen in je verdere leven.

    Groet,

    Alkien.

  • Hyperactief

    Ik sluit me geheel bij jou topic aan Alkien, en voor Wim N nog even het volgende, jij schreef : Gelukkig was er toen nog geen AIDS! AIDS was er wel, maar de term niet, gelukkig ben je niet besmet na zo'n walgelijke ervaring.

    Als jij geïnteresserd bent in de antipsychiatrie uit die tijd, dan kan ik je een goed boek aanbevelen die alles op een rijtje zet uit die tijd. Ik zal het hieronder uittypen :

    BAAS IN EIGEN BREIN, Antipsychiatrie in Nederland, 1965-1985, Gemma Blok, Uitgeverij Nieuwezijds, ISBN 90 5712 173 5

    Beschrijving achterzijde boek:

    In de jaren zeventig werd de klinische psychiatrie overspoeld door kritiek. Het ‘medisch model’ en de inrichtingspsychiatrie werden verworpen. Psychiaters heetten ‘beulsknechten van de bourgeoisie", omdat ze onaangepaste mensen opsloten en niet inzagen dat een psychische crisis ook een doorbraak kon zijn, een weg naar een persoonlijke groei. Er zat ’zin in de waanzin': de schijnbare gekte was een vorm van protest tegen de onderdrukking van het ‘ware’ zelf door ouders en samenleving.

    De term ‘antipsychiatrie’, de gangbare benaming voor deze kritische golf, is ongelukkig gekozen, betoogt historica Gemma Blok. Veel critici wilden de psychiatrische hulpverlening niet afschaffen, maar verbeteren en zelfs intensiviseren. Ze waren bezield door een sterke genezingsdrang. Blok beschrijft hoe de kritische psychiatrie in Nederland rond 1970 een culturele rage werd. Met name Jan Foundraine (Wie is van hout…) en de LSD-profeet Ronald Laing waren razend populair.

    Hun ideeën ontvingen bijval van collega-psychiaters, verpleegkundigen, psychologen en zelfs de rijksoverheid, omdat ze pasten bij een reeds bestaande drang tot hervorming van de cultuur èn psychiatrie. Een beschrijving van de opname afdeling Conolly van pz Brinkgreven (1969-1979) dient als illustratieve casus. Begin jaren tachtig ebde de kritische beweging weg, na radicale acties tegen de biologische psychiatrie en de roep om afbraak van de psychiatrische inrichtingen, onder het motto: ‘vrijheid is therapeutisch’. In een epiloog gaat Blok in op wat er resteert van de kritische psychiatrie in de huidige psychiatrische praktijk.

    INHOUD :

    1. Inleiding: zin in de waanzin 9

    1.1 Antipsychiatrie: een begripsbepaling 10

    1.2 De klinische psychiatrie onder vuur: een kort overzicht 16

    1.3 Bronnen en opzet 21

    2. De ziekmakende samenleving

    Kritische psychiatrie en het streven naar een welzijnsrevolutie, 1970-1975 25

    2.1 Kritische psychiatrie in Nederland:

    een pleidooi voor psychotherapie in de klinisch-psychiatrische praktijk 26

    2.2 Vrijheid: gelijkheid en openheid:

    kritische psychiatrie en de geestelijke wederopbouw van Nederland 36

    2.3 Het ziekmakende gezin 48

    2.4 Conclusie 52

    3. Vluchten of veranderen

    Vernieuwingsdrang op de afdeling Conolly van psychiatrisch ziekenhuis Brinkgreven te Deventer, 1969-1979 55

    3.1 De omwenteling 57

    3.2 Het dagelijks leven in de therapeutische gemeenschap 67

    3.3 ‘Piet’ en het behandelklimaat 72

    3.4 Pradoxen en systemen: therapieën op Conolly 79

    3.5 Bewustzijnsverruiming 90

    3.6 Het conflict 95

    3.7 Conclusie 103

    4. Van asiel tot revalidatiecentrum

    Vernieuwingsdrang in psychiatrisch ziekenhuis Brinkgreven sinds 1962 107

    4.1 Brinkgreven als behandelcentrum 108

    4.2 Brinkgreven in een stroomversnelling 112

    4.3 Gevecht tegen de verstarring 121

    4.4 Conclusie 127

    5. ‘Oorlog in de psychiatrie’

    Protest tegen het ‘medisch model’ in de klinische psychiatrie tijdens de jaren zeventig 131

    5.1 Vrijheid van betutteling 133

    5.2 Democratisering in de psychiatrische inrichting 141

    5.3 ‘dialoog met de waanzin’.

    De aanval op psychofarma als pleidooi voor psychotherapie 147

    5.4 Losmaking 156

    5.5 Grenzen van genezingsdrang 160

    5.6 Conclusie 163

    6. ‘Vrijheid is therapeutisch’

    Polarisatie van het debat rond de klinische psychiatrie na 1975 167

    6.1 Rammelende sleutelbossen.

    Bloei van de psychiatrische tegenbeweging 169

    6.2 Geestesziekte als ‘innerlijke onvrijheid’.

    Opkomst van de ‘anti-antipsychiatrie’ 176

    6.3 Humanisering of afschaffing.

    De psychiatrische tegenbeweging in een identiteitscrisis 190

    6.4 Conclusie 198

    7. Conclusies 201

    Epiloog: de erfenis van de kritische psychiatrie 207

    Summary 221

    Noten 227

    Geïntervieuwde personen 265

    Archieven 266

    Literatuur 267

    Register 281 t/m 288

  • Wim N

    Dat boek van Gemma Blok ga ik zeker kopen, de daarin geschetst beelden over de alternatieve psychiatrie komen overeen met mijn ervaringen. De psychiater die Amstelland heeft opgezet, Jan van de Lande, was een groot bewonderaar van Laing.

    By the way Hyperactief: AIDS was in westeuropa nog onbekend in 1975.

    Hyperactief schreef:

    >

    > Ik sluit me geheel bij jou topic aan Alkien, en voor Wim N

    > nog even het volgende, jij schreef : Gelukkig was er toen

    > nog geen AIDS! AIDS was er wel, maar de term niet,

    > gelukkig ben je niet besmet na zo'n walgelijke ervaring.

    > Als jij geïnteresserd bent in de antipsychiatrie uit die

    > tijd, dan kan ik je een goed boek aanbevelen die alles op een

    > rijtje zet uit die tijd. Ik zal het hieronder uittypen :

    >

    > BAAS IN EIGEN BREIN, Antipsychiatrie in Nederland,

    > 1965-1985, Gemma Blok, Uitgeverij Nieuwezijds, ISBN 90 5712

    > 173 5

    >

    > Beschrijving achterzijde boek:

    >

    > In de jaren zeventig werd de klinische psychiatrie overspoeld

    > door kritiek. Het ‘medisch model’ en de

    > inrichtingspsychiatrie werden verworpen. Psychiaters heetten

    > 'beulsknechten van de bourgeoisie", omdat ze onaangepaste

    > mensen opsloten en niet inzagen dat een psychische crisis ook

    > een doorbraak kon zijn, een weg naar een persoonlijke groei.

    > Er zat ‘zin in de waanzin’: de schijnbare gekte was een vorm

    > van protest tegen de onderdrukking van het ‘ware’ zelf door

    > ouders en samenleving.

    >

    > De term ‘antipsychiatrie’, de gangbare benaming voor deze

    > kritische golf, is ongelukkig gekozen, betoogt historica

    > Gemma Blok. Veel critici wilden de psychiatrische

    > hulpverlening niet afschaffen, maar verbeteren en zelfs

    > intensiviseren. Ze waren bezield door een sterke

    > genezingsdrang. Blok beschrijft hoe de kritische psychiatrie

    > in Nederland rond 1970 een culturele rage werd. Met name Jan

    > Foundraine (Wie is van hout…) en de LSD-profeet Ronald

    > Laing waren razend populair.

    >

    > Hun ideeën ontvingen bijval van collega-psychiaters,

    > verpleegkundigen, psychologen en zelfs de rijksoverheid,

    > omdat ze pasten bij een reeds bestaande drang tot hervorming

    > van de cultuur èn psychiatrie. Een beschrijving van de opname

    > afdeling Conolly van pz Brinkgreven (1969-1979) dient als

    > illustratieve casus. Begin jaren tachtig ebde de kritische

    > beweging weg, na radicale acties tegen de biologische

    > psychiatrie en de roep om afbraak van de psychiatrische

    > inrichtingen, onder het motto: ‘vrijheid is therapeutisch’.

    > In een epiloog gaat Blok in op wat er resteert van de

    > kritische psychiatrie in de huidige psychiatrische praktijk.

    >

    > INHOUD :

    >

    > 1. Inleiding: zin in de waanzin 9

    >

    > 1.1 Antipsychiatrie: een begripsbepaling 10

    > 1.2 De klinische psychiatrie onder vuur: een kort overzicht 16

    > 1.3 Bronnen en opzet 21

    >

    > 2. De ziekmakende samenleving

    > Kritische psychiatrie en het streven naar een

    > welzijnsrevolutie, 1970-1975 25

    >

    > 2.1 Kritische psychiatrie in Nederland:

    > een pleidooi voor psychotherapie in de

    > klinisch-psychiatrische praktijk 26

    > 2.2 Vrijheid: gelijkheid en openheid:

    > kritische psychiatrie en de geestelijke wederopbouw van

    > Nederland 36

    > 2.3 Het ziekmakende gezin 48

    > 2.4 Conclusie 52

    >

    > 3. Vluchten of veranderen

    > Vernieuwingsdrang op de afdeling Conolly van psychiatrisch

    > ziekenhuis Brinkgreven te Deventer, 1969-1979 55

    >

    > 3.1 De omwenteling 57

    > 3.2 Het dagelijks leven in de therapeutische gemeenschap 67

    > 3.3 ‘Piet’ en het behandelklimaat 72

    > 3.4 Pradoxen en systemen: therapieën op Conolly 79

    > 3.5 Bewustzijnsverruiming 90

    > 3.6 Het conflict 95

    > 3.7 Conclusie 103

    >

    > 4. Van asiel tot revalidatiecentrum

    > Vernieuwingsdrang in psychiatrisch ziekenhuis Brinkgreven

    > sinds 1962 107

    >

    > 4.1 Brinkgreven als behandelcentrum 108

    > 4.2 Brinkgreven in een stroomversnelling 112

    > 4.3 Gevecht tegen de verstarring 121

    > 4.4 Conclusie 127

    >

    > 5. ‘Oorlog in de psychiatrie’

    > Protest tegen het ‘medisch model’ in de klinische

    > psychiatrie tijdens de jaren zeventig 131

    >

    > 5.1 Vrijheid van betutteling 133

    > 5.2 Democratisering in de psychiatrische inrichting 141

    > 5.3 ‘dialoog met de waanzin’.

    > De aanval op psychofarma als pleidooi voor psychotherapie 147

    > 5.4 Losmaking 156

    > 5.5 Grenzen van genezingsdrang 160

    > 5.6 Conclusie 163

    >

    > 6. ‘Vrijheid is therapeutisch’

    > Polarisatie van het debat rond de klinische psychiatrie na

    > 1975 167

    >

    > 6.1 Rammelende sleutelbossen.

    > Bloei van de psychiatrische tegenbeweging 169

    > 6.2 Geestesziekte als ‘innerlijke onvrijheid’.

    > Opkomst van de ‘anti-antipsychiatrie’ 176

    > 6.3 Humanisering of afschaffing.

    > De psychiatrische tegenbeweging in een identiteitscrisis 190

    > 6.4 Conclusie 198

    >

    > 7. Conclusies 201

    >

    > Epiloog: de erfenis van de kritische psychiatrie 207

    > Summary 221

    > Noten 227

    > Geïntervieuwde personen 265

    > Archieven 266

    > Literatuur 267

    > Register 281 t/m 288

  • Alkien

    By the way Hyperactief: AIDS was in westeuropa nog onbekend in 1975. Aldus Wim.

    AIDS zelf was onbekend, maar dat wil niet zeggen dat het er niet was. Men geeft pas veel later het beestje een naampje. Kijk maar eens in de psychiatrie zelf, iedere keer dat men weer een stoornis verzonnen heeft, komt het naampje er vanzelf weer achteraan.

    De ziekte AIDS was er ongetwijfeld, net zoals in de middeleeuwen er ook mensen stierven aan chlamidia en andere SOA's, alleen men was er niet bekend mee, men wist niet wat het was, en men stierf dus gewoon. Zo is het in mijn ogen ook met AIDS gegaan.

    Vervolgens worden er allerlei middeltjes ‘uitgevonden’ die men dan mag gaan testen, maar daar waar de meeste AIDS doden vallen blijft het middel weg, of het wordt in zo'n kleine hoeveelheid verstrekt dat men er niets mee kan. De Afrikaanse landen dienen mijns inziens ook nog eens als ‘proefkonijn’ voor het uitproberen van allerlei middeltjes.

    Groet,

    Alkien.

  • Wim N

    Helaas heb ik gehoord van medepatienten uit die tijd waar ik nu nog contact mee heb dat diverse ex-Amstellanders aan AIDS zijn overleden later, of zelfmoord hebben gepleegd.

  • Alkien

    Ja dat geloof ik graag Wim. Maar dan werd waarschijnlijk pas later de diagnose gesteld, althans dat neem ik dan aan gezien het feit dat het in die tijd nog geen bekendheid had.

    Groet,

    Alkien.

  • Hyperactief

    Hoi WimN, succes met de aanschaf van het interessante boek hierover. Wat AIDS betreft heb je me verkeerd begrepen. Ik bedoelde hetzelfde als jou, oftewel het had nog geen naam, maar de ziekte bestond wel. Groetjes v Hyperactief

  • eric rosseel

    jan foudraine is wel ten onder gegaan als een mystieke ecologist. wat ervan ronald laing geworden is, weet ik niet.

    met de oliekrisis die sindsdien niet meer geluwd is, bleek de antipsychiatrie te arbeidsintensief en te duur. dat is een reëel aspect van de problematiek. alle alternatieven voor het medisch model lijken tijdrovend en arbeidsintensief: ik weet niet goed hoe dit probleem op te lossen. een alternatgieve psychiatrie moet nl. ‘superieur’ zijn wil ze kans maken: we zien dit bij de psychoanalyse: tijdrovend, dus alleen haalbaar voor de happy few

  • Hyperactief

    Hoi eric, wat er van de voormalige antipsychiatrie of beter gezegt kritische psychiatrie over is vind ik niet zo belangrijk. Wat belangrijker is, dat dit werk wordt voorgezet. Politici handelen op korte termijn visies, het liefst waar ze zelf nog de vruchten van plukken. Niemand weet hoeveel de samenleving gaat betalen voor de rekening van “hele” generaties aan de pillen zetten in bijwerkingen/ uitval/ oplopende medische kosten van die bijwerkingen, en nog maar niet te spreken over aan medicatie gerelateerd geweld. De grootste misdaad van deze tijd is massa's kinderen en volwassenen zonder wetenschappelijke en/ of medische onderbouwing aan de medicatie zetten. De rekening van het rebound effect gaan we vroeg of laat betalen, en zien we al dagelijks de gevolgen van…… Groetjes v Hyperactief