Welkom op het forum van startpagina!

Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.

Meer informatie op antipsychiatrie.startpagina.nl

BERICHT VANUIT DE TBS !!!

  • Hyperactief A-P

    Afgelopen avond 17-01-2007 een gedicht van mijn zoon die bijna 5 jaar onterecht in TBS zit meegekregen, de tekst zegt genoeg over de gewetenloze psychiaters en medewerkers/ sters van TBS klinieken, waar een ontkennende verdachte NOOIT in had mogen belanden, maar in plaats daarvan op een langere gevangenisstraf met een maximum geplaatst had moeten worden…:(:(:( Groetjes v Hyperactief

    P.S.: Psychiatrie maakt meer kapot dan je lief is !!!

    HET REGENT EN ER BLAAST EEN HARDE WIND

    Ik zat laatst te denken aan het afgelopen jaar,

    Shit, ik zit nu al weer 5 jaar,

    Voor een delict die ik niet heb gepleegd,

    Mijn gevoelens zijn daardoor uitgeput en mijn hart is geleegd,

    Hopelijk gaat deze tijd snel voorbij,

    En ben ik snel weer vrij,

    De dagen komen en gaan,

    Iedere dag zie ik gelukkige mensen staan,

    Ze praten over van alles een beetje,

    Maar ik ben erg ongelukkig, weet je,

    Ik denk, denken doe je hier het meest,

    Door emoties overspoelt, was ik hier maar nooit geweest,

    Ik wil mijn pijn overwinnen en verslaan,

    Het lukt niet, dus kijk ik maar even uit mijn celraam,

    Het regent en er blaast een harde wind,

    Ik realiseer me dat ik hier geen liefde vind,

    Dat alles aan mijn neust voorbij waait,

    Door een deur die onterecht is dicht gedraaid,

    De rechter veroordeelde mij zo snel,

    En sloten mij op in een eenzame cel,

    Er wordt dan over mij gesproken,

    Met woorden waarmee ze iedereen tegen mij opstoken,

    Heel heftig, grimmig en koel,

    Maar ik heb ook gevoel,

    Ik ben toch geen onmens of robot,

    Toch draaien ze de deur weer op slot,

    Voor een feit wat ik niet heb begaan,

    Maar ik moet er wel alleen voor in het leven staan,

    Al 5 hele pijnlijke en lange jaren,

    Ik vraag me af: hoelang kan ik me nog bedaren,

    Ik verlang ook naar een knuffel en een vriendelijk woord,

    Maar ik denk dat mijn bede niet wordt gehoord,

    Alles wat ik vraag in mijn intense verdriet,

    Is, vergeet mij in deze ellendige eenzaamheid niet,

    Maar dat doen ze wel,

    Dus kijk ik maar weer even door het raam uit mijn cel,

    Het regent en er blaast een harde wind,

    Ik realiseer me dat ik hier geen geluk vind,

    Dat al het moois aan mij voorbij gaat,

    Misschien is het voor alles al veel te laat,

    Ik hoor wel maar ik luister niet,

    Ik kijk wel maar ik zie het niet,

    Ik ben doofstom, slechtziend en grotendeels verdoofd,

    Enkel en alleen omdat mijn hart er niet meer in geloofd,

    Die gevoelens doen zo ongelooflijk zeer,

    Dat ik uit bescherming alle kleur uit mijn leven weer,

    Waardoor ik blind ben geworden van mijn intense verdriet,

    Daarom zie ik ook de grens niet,

    Tussen eenzaam en alleen,

    Ik vraag me alleen af: hoe kom ik hier ooit overheen,

    Ik herinner me nog goed hoe het ineens was gestart,

    Maar weet niet of dit het is, of nog geen eens een kwart,

    Hoe vol pijnlijke geheimen is de weg nog die voor me ligt,

    Misschien een weg met perspectief en uitzicht,

    Of een weg zonder rand,

    Of een pijnlijke weg naar het Hemelse land,

    Zou iemand mij ooit nog met liefde verzorgen,

    Of kan ik de pijn beter laten stoppen morgen,

    Blinde hoop is de reden dat ik het uitstel,

    Dus kijk ik wederom door het raam uit mijn cel,

    Het regent en er blaast een harde wind,

    Ik realiseer me dat ik hier alleen maar verdriet vind,

    Dat niets moois naar mij toeschuift,

    Dat er nooit iemand naar mij toewuift,

    De maanden en jaren gaan voorbij,

    Ik, alleen en zonder wij,

    Al zolang zit ik helemaal alleen,

    Geen liefde en steun om mij heen,

    Een situatie als deze heb ik nog nooit meegemaakt,

    Ik kan niet uitleggen hoe diep het mij heeft geraakt,

    Mijn onzekerheid en machteloosheid,

    Zorgen ervoor dat ik er zo erg onder lijdt,

    Niemand zal ooit begrijpen hoe ik me voel,

    Niemand zal ooit weten wat ik bedoel,

    Want wat ik ook zal zeggen,

    Deze diepdoorgronde emoties vallen niet uit te leggen,

    Misschien is er ergens wel een lieve en steunende stem,

    Is het probleem dat ik het niet meer herken,

    Door de intense pijn in mijn hoofd,

    Ik ben zo bang dat die ook mijn lampje dooft,

    Ik hoop op 1 dag ooit, liever vandaag dan morgen,

    Eén periode van 24 uur zonder zorgen,

    Ik wil dat zo graag, vandaar ook alle uitstel,

    Ik kijk maar weer even door het raam uit mijn cel,

    Het regent en er blaast een harde wind,

    Ik realiseer me dat ik hier alleen maar meer angst vind,

    Dat niemand mij geluk of steun wil geven,

    Of door liefde mij het gevoel geeft nog een beetje te leven,

    Ik denk wel eens, was ik maar nooit geboren,

    Dan had ik ook niets verloren,

    Zo ontzettend veel moois kwijtgeraakt,

    Ondertussen woede en achterdocht aangemaakt,

    Ik ben alleen, helemaal verlaten,

    Geen vertrouwen om er met een onbekende over te praten,

    Ik kan niets meer geven,

    Het voelt als een dood leven,

    Alles wat me ooit lief was is me ontnomen,

    Ik kan alleen nog maar van pijn dromen,

    Ik kan het nauwelijks meer verdragen,

    Al zoveel jaren en zoveel dagen,

    Miljoenen zandkorrels hebben mijn tijdsloper gevuld,

    Tijd met heel weinig hoop en bergen geduld,

    Dat beetje hoop houdt me nog overeind,

    Maar waaraan komt eerder een eind,

    En wanneer, ik hoop heel snel,

    Om de tijd te doden kijk ik nog maar even door het raam uit mijn cel,

    Het regent en er blaast een harde wind,

    Ik realiseer me dat ik hier alleen maar pijn vind,

    Dat ik compleet wordt verscheurt,

    Dat niets meer mooi kleurt,

    Geen gezellige zomernachten,

    Alleen sombere en kille gedachten,

    Vlinders vliegen uiteen,

    Witte wolken drijven heen,

    Dat zijn minuscule pijnlijkheden die ik constant voel,

    Daarvan heb ik er een heleboel,

    Bruut, gruwelijk en onverzacht,

    Een dag met de duisternis van de nacht,

    Zonder maan zo ontzettend bang,

    Een dag van jarenlang,

    Een dag van eindeloos verdriet,

    En niemand die het ziet,

    Ik begrijp te weing om te vragen of vertellen,

    Wat ik ooit voelde en hoe ik het kan herstellen,

    Zodat ik ooit weer vanuit het goede van mijn hart kan handelen,

    Misschien zelfs weer met zonsondergang over het strand kan wandelen,

    Hoe kan ik ooit weer iemand vanuit mijn hart belonen,

    En daarmee mijn oprechte gevoelens tonen,

    Met liefde die ik niet meer ken,

    Vanuit een persoon die ik niet ben,

    Hopelijk kan ik het ooit weer wel,

    Dit doet zo'n pijn, ik kijk maar weer even door het raam uit mijn cel,

    Het regent en er blaast een harde wind,

    Ik realiseer mij dat ik hier niets dan ellende vind,

    Dat mijn leven als een brok kwelt,

    Ik hoop dat mijn pijn ooit versnelt,

    Dat mijn hart eens kan uitrusten,

    En dat mijn tranen al het negatieve blusten,

    Dat mijn ongelukkigheid wegsmelt van binnen,

    Dat ik eindelijk met liefde en geluk mag gaan beginnen,

    Dat ik mag stoppen met in een hel te branden,

    En in de hemel mag belanden,

    Dat ik het goed en gezellig mag maken,

    En dat alleen het positieve mij kan raken,

    Weg uit deze pijnlijke en kwellende cel,

    Weg uit deze terroriserende hel,

    Ik was het niet, maar wordt hier wel gek,

    Door de intense onheil op deze plek,

    Zal mijn leven weer ooit hetzelfde zijn,

    Zonder negatieve emoties vol overvloed van pijn,

    Ik schreeuw het van binnen uit,

    Veel harder dan te luid,

    Maar nog veel te zacht,

    Voor de aandacht waar ik naar smacht,

    Misschien is het beter om mezelf te bevrijden,

    En mezelf daarmee te verlossen uit dit continue lijden,

    Is het beter dat ik alle pijn uit mijn leven snij of schiet,

    Geluk en liefde heb ik toch niet,

    Wat heb ik te verliezen in deze hel,

    Niks dan hoop, dus kijk ik wederom door het raam uit mijn cel,

    Het regent en er blaast een harde wind,

    Misschien dat ik in het hiernamaals mijn geluk vindt,

    Anders in ieder geval wel rust,

    En is de brandende pijn in mij geblust,

    Ik kan nog kiezen van wat ik moet geven,

    Dus blijf ik nog doorgaan voor een beter leven,

    Totdat ik kan kiezen in deze emotionele vloed,

    Misschien voor liefde of geluk, misschien voor een laatste groet…

    EINDE © 2007 Elders publiceren alleen toegestaan met bronvermelding

  • mas

    daar wordt ik echt stil van, zit hij nog steeds vast!!?? wat een onrecht en wat een verdriet.:( Hoe lang moet hij nog zitten daar? en hoe moet deze jongen straks in de maatschappij terugkeren? En al die verloren jaren! De onmacht! Sterkte Hyper, dit moet heel moeilijk voor jullie zijn.

    knuf van mas

  • Moeder

    Hoi Hyper,

    Een zeer ontroerend, emotioneel maar DOELTREFFEND gedicht van je zoon !

    Ik was er even stil van………., want zo als jouw zoon dit heeft geschreven… is eveneens de situatie waarin mijn zoon óók verkeerd.

    Ik heb dit gedicht daarom voor mijn zoon uitgeprint….. daar zal hij zich zéker in herkennen, en het verdriet met jouw zoon hierin delen !

    Het gedicht omschrijft, hoe uitzichtloos hun leven is, … hoe het leven van 2 jong

    volwassenen is vernietigt dankzij de Psychiatrie !!!!

    Deze Psychiaters (pseudo-wetenschappers) met hun handlangers, t.w. de Farmaceutische industrie….. weten op doeltreffende wijze het leven van de mens te vernietigen, zodat zij gewetenloos hun doel als ‘geld-duivels’ weten te bemachtigen ! , en daarmee de belasting-betalende burgers voor hun als

    Sponsor(s) op laten draaien !!!!

    Dit zooitje ‘ongedierte’ (Psychiatrie en Farma) zouden mijns inziens moeten bestreden zoniet vernietigt (verdelgd) moeten worden !

    Wens jou en je zoon HEEL veel sterkte !……. Veel Dank aan jouw zoon…. die met

    dit mooie en emotionele gedicht, weer eens de mens aan het denken zet !….

    en hiermee zijn wanhoop en schreeuw naar rechtvaardigheid aanroept.

    Groetjes v Moeder.

  • Alkien

    Tot tranen toe geroerd. En ik zie hem vanavond. Ik zal met hem praten.

    Groetjes,

    Alkien.

  • zita

    Hoi Hyperactief,

    Ik ben er stil van.

    Wat moet het enorm moeilijk zijn voor je zoon!

    Hopelijk weet hij toch vol te houden en kan hij in de toekomst aantonen dat hij volledig onterecht al die jaren in die hel heeft moeten zitten.

    Wil je hem sterkte toewensen en zeggen dat ik met hem meeleef en voor hem hoop dat er snel gerechtigheid komt?

    Groetjes van Zita

  • Alkien

    Zal ik doen morgen Zita, dan ga ik naar hem toe. ;)

    Groetjes,

    Alkien.

  • zita

    Hoi Alkien,

    Vast bedankt!!

    Groetjes van Zita

  • Hyperactief A-P

    daar wordt ik echt stil van, zit hij nog steeds vast!!?? wat een onrecht en wat een verdriet.:( Aldus: mas.

    Hoi mas, ja hij zit nog steeds vast, en ups en downs zijn in zo'n situatie heel begrijpelijk, maar ik heb hem vanavond gesproken en hij is weer aan het klimmen, waar ik me ontzettend kwaad over maak, is dat psychiaters die de gevaren kennen van medicatie daar de kliniek uitgebreid aangetekend geïnformeerd is en er afspraken gemaakt zijn daar weer misbruik van proberen te maken, daar voor sommige psychen in die “toko's” afspraken en officiële waarschuwingen niet schijnen te tellen. Alleen keiharde aanpak via tuchtcolleges en/ of het strafrecht is daar de weg die bewandeld moet gaan worden, ook in Nederland moet op dat punt een ommeslag in het slappe denken bewerkstelligt worden. Want hoe kan je andere criminelen die daadwerkelijk een ernstig delict begaan hebben nou op terug keer in de maatschappij voorbereiden met zeer hoge kosten voor de belastingbetaler, met medicatie waarvan de extra suïcide en/ of geweldsuitbarstingen risico's bekend zijn. En in het geval van mijn zoon dat ze dan achteraf zouden kunnen zeggen van zie je wel hij was niet onschuldig……:?

    Hoe lang moet hij nog zitten daar? Aldus: mas.

    Niemand weet het, het smerige van dit systeem is dat een bekende dader die meedrijft op hun golven snel vrij kan komen, en een ontkennende “dader” als ziek in de Long Stay (verkapt levenslang) opgesloten kan blijven… Mensen hebben half niet in de gaten wat daar binnen gebeurd, met zowel daders die hun verantwoording nemen maar kritisch zijn als rechterlijke dwalingen waarvan sommigen alsnog bekennen om maar vrij te kunnen komen, want sommige psychiaters en mederwerkers/ sters binnen dat systeem overtreden de wet en nemen dus geen enkele verantwoording keer op keer en komen er tot nu toe steeds mee weg …

    en hoe moet deze jongen straks in de maatschappij terugkeren? En al die verloren jaren! De onmacht! Sterkte Hyper, dit moet heel moeilijk voor jullie zijn.

    knuf van mas Aldus: mas.

    Ook daar wil ik nog maar niet te ver op vooruit kijken, want elk systeem van onderdrukking kent uitbarstingen (voormalige Oostblok/ Irak etc.), je zal nu misschien denken van wat heeft dat met vrijkomen uit TBS te maken, nou een heleboel. Ook de psychiatrie draait op een systeem van drang/ dwang en onderdrukking. Tot aan hoelang en wanneer en hoe je @!#$ bij wijze van spreken wordt gerapporteerd. En uiteraard zijn ouders en andere naasten mede veroordeelt, dat wordt wel eens onderschat, maar ik ben en blijf van nature optimistisch, en weiger om in een slachtofferrol te gaan zitten, want dan ben je voor je het weet ook “cliënt” van hun, waar ze met hun beroepsleugens het weer zo weten te draaien dat het niet door het onrecht komt, maar net als de “jeugdzorgmaffia” het opschrijven alsof het daar uit voortkomt. En zo blijft de leugenachtige vicueuze cirkel van hun rond, en blijft de belastingbetaler goudgeld betalen voor een door en door verrot systeem wat de maatschappij in zijn geheel verder verziekt. En dat moet eens afgelopen zijn. Bedankt voor je medeleven. Groetjes v Hyperactief

  • Hyperactief A-P

    Hoi Hyper,

    Een zeer ontroerend, emotioneel maar DOELTREFFEND gedicht van je zoon !

    Ik was er even stil van………., want zo als jouw zoon dit heeft geschreven… is eveneens de situatie waarin mijn zoon óók verkeerd. Aldus: Moeder.

    Hoi Moeder, zekers te weten dat dit ook voor jou zoon geldt. Ik realiseerde me dat dit ook voor de vele (meer dan 1000) civiel geplaatste jongeren door jeugdzorg met behulp van psychen in jeugdgevangenissen geldt. De jongeren waar ik voor jaren terug met de voormalige beheerder van de Autisme pagina in politiek Den Haag aandacht voor gevraagd heb, en wat toen nog ongeveer om de helft van het aantal nu ging. Ook deze jongeren vaak zonder strafbaar feit zijn rechteloos, daar de beginselenwet niet voor hun geldt. Het gedicht is dus veel algemener van aard, het geldt voor heel veel anderen in een rechteloze situatie…

    Ik heb dit gedicht daarom voor mijn zoon uitgeprint….. daar zal hij zich zéker in herkennen, en het verdriet met jouw zoon hierin delen ! Aldus: Moeder.

    Ik hoor het wel van je wat hij ervan vond.

    Deze Psychiaters (pseudo-wetenschappers) met hun handlangers, t.w. de Farmaceutische industrie….. weten op doeltreffende wijze het leven van de mens te vernietigen, zodat zij gewetenloos hun doel als ‘geld-duivels’ weten te bemachtigen ! , en daarmee de belasting-betalende burgers voor hun als

    Sponsor(s) op laten draaien !!!!

    Dit zooitje ‘ongedierte’ (Psychiatrie en Farma) zouden mijns inziens moeten bestreden zoniet vernietigt (verdelgd) moeten worden ! Aldus: Moeder.

    Mee eens, met die kanttekening de goeden en onwetenden daar gelaten, wat wel eens het grote verloop van personeel in deze klinieken zou kunnen verklaren. Om het kort samen te vatten, is onze strijd tegen wetsovertredende onetische psychen en medewerkers/ sters/ directie;s etc. De psychen en anderen met het hart op de juiste plek moet de ethiek weer bij worden teruggebracht, en dat zal op zich al een hele kluif zijn…

    Wens jou en je zoon HEEL veel sterkte !……. Veel Dank aan jouw zoon…. die met

    dit mooie en emotionele gedicht, weer eens de mens aan het denken zet !….

    en hiermee zijn wanhoop en schreeuw naar rechtvaardigheid aanroept. Aldus: Moeder.

    Dank je, voor jou en jou zoon uiteraard ook het allerbeste en alle liefs toegewenst, en zoals ik hierboven zei heeft hij al dan niet bewust een statement neergezet voor het hele systeem. Groetjes v Hyperactief

  • Hyperactief A-P

    Al gooide de storm geen roet in het eten Alkien, maar goed dat was overmacht en gold voor heel Nederland zo'n beetje. Gelukkig heb zowel jij als ik hem afzonderlijk van elkaar weer een beetje via de foon erop kunnen krijgen, iets wat psychiaters en/ of anderen binnen zo'n kliniek ook vaak niet lukt, maar dat is logisch, moet er zelf ook niets van hebben, de goede te na gelaten. Groetjes v Hyperactief