Dit forum staat op alleen-lezen. Je kan hier informatie zoeken en oude berichten terugvinden, maar geen nieuwe berichten plaatsen.
Meer informatie op antipsychiatrie.startpagina.nl
okay, waarom weten wij daar zo weinig van af, dat bepaalde psychaiters zo ontelbaar veel keer voor het tuchtcollege zijn geroepen.
en wat waren dan de uitkomsten?
kun je een rij van zaken, namen, kwestie's en uitkomsten geven?
dan blijft het niet zo in de lucht hangen.
een rij krantenberichten..
linken op het internet, altijd heel erg verduidelijkend…
ik bedoel nederlandse psychiaters he!!!
de rij namen die je eerder gaf,
quote:
detlef petry, dirk corstens, pat bracken, marius romme, Jim van os, ivor browne, greg white, rufus may
unquote.
daar is naar mijn idee geen ene nederlander in betrokken. ook die dirk corstens heb je net geschreven zit in duitsland…
heb van hem overigens wel een voorstelbericht gelezen op de riagg maastricht website. en ja, geeft inderdaad anders dan gebruikelijk met stemmenhoorders om te willen gaan. zou wat dat betreft in de praktijk ook wel willen weten waar hij de medicijnen laat in de behandeling..
die jim van os,
http://nl.wikipedia.org/wiki/Jim_van_Os
heeft alleen maar iets toe hebben willen voegen aan de dsm…..
!!
tja hee als je n lijst verwachtte van 10 mensen in Nederland dan hadden we deze site niet nodig, de groep is klein en nee dirk werkt en woont in Maastricht niet in Duitsland. Marius woont weliswaar in België maar werkt hier ook nog, en nee jim van os heeft niet “alleen maar gewerkt aan de dsm” zoals jij het stelt, maar heb al vaker over hem gesproken op deze site en geen behoefte het te herhalen tenzij je een gerichte vraag hebt mbt tot hem en zijn werk. en met deze namen wil ik ook aangeven dat het probleem wereldwijd ligt, dus als we het willen oplossen zullen we groter moeten gaan werken en meer gericht zijn op naar buiten ipv alleen dit kleine groepje.
ben er trouwens nog ene paar vergeten, maar heb al vaker gemeld dat ze te vinden zijn op o.a. de website van stichtingweerklank.nl. en heb ze ook al vaker hier ergens genoemd allemaal hulpverleners, ervaringsdeskundigen etc etc die buiten het bio medisch model kijken
Hoi erica irene, je kan via dit forum een privébericht naar iemand sturen, dan is het niet leesbaar voor anderen op het forum. Probeer het maar met dat stuk uit bij mij, je klikt een stuk van degeen die je wilt hebben open, en klikt onder de tekst in de donkere balk op “Privé reageren”, de rest wijst zich vanzelf. Ik ben benieuwd naar dat stuk. Groetjes v Hyperactief A-P.
die link werkt niet naar het artikel
ik vermoed dat het hier om gaat… heb wat in de archieven zitten speuren!!
’Ik laat me leiden door mijn intuïtie’
Anniek van den Brand − 09/12/10, 00:00
Vijfentwintig Miljonair Fairs heeft Yves Gijrath georganiseerd. Apart eigenlijk voor een man die vindt dat geld nooit je drijfveer moet zijn. Zijn volgende project: het bouwen van een groot spiritueel centrum waar iedereen kan ervaren dat er meer is tussen hemel en aarde..
Yves Gijrath: Harde werkers, met hen voel ik me verbonden. Daarom is een kaartje voor de Miljonair Fair niet duurder dan een toegangsbewijs voor de Efteling.' (FOTO MAARTJE GEELS)
.
Ooit wordt de Amsterdamse zakenman Yves Gijrath (43), bedenker en organisator van de Miljonair Fair, de baas van een groot, modern meditatiecentrum. Yogagoeroe’s handlezers, astrologen, auralezers, natuurgeneeskundigen, numerologen; hij wil ze van hun zolders en uit hun achterkamertjes halen. „Het is me voorspeld dat ik zoiets ga doen”, zegt hij..
Het is altijd weer bijzonder, zegt Gijrath, als 22 duizend vierkante meters van de Amsterdamse Rai worden omgetoverd tot het decor voor de Miljonair Fair. Honderden mensen zijn druk in de weer met kilometers stof, duizenden tapijttegels, meer dan zesduizend flessen champagne en bijna 700 boeketten. Tel daar tientallen bekende Nederlanders en een Amerikaanse ster bij op en je hebt een aantal essentiële ingrediënten te pakken voor de vijfdaagse beurs over een luxe lifestyle, die vandaag aan haar negende editie begint..
Binnen een week worden in de Rai een paar honderd kleine paleisjes gebouwd – want ’stands’ kun je dat echt niet noemen – waar exclusieve merken hun jachten, horloges, juwelen, kunst en antiek, vastgoed, investeringsprojecten, meubels, reizen en resorts aan de man brengen. Daarnaast verrijzen er tien restaurants, zijn er modeshows die doorgaans alleen toegankelijk zijn voor genodigden en is er steeds wel ergens een optreden van of een discussie met iemand van naam en faam..
Een militaire exercitie, noemt Gijrath het. „Het is niet ’een leuk beursje’. Als mensen dat zeggen, voel ik me echt beledigd. Het is een megaklus, er zitten 365 dagen werk in. Ik leg de lat hoog: ik wil dat bezoekers naar huis gaan met een goed gevoel, dat ze iets hebben beleefd dat tussen een bezoek aan Disneyland en Harrod’s ligt.”.
Vijfentwintig Miljonair Fairs heeft hij inmiddels georganiseerd. Apart eigenlijk voor een man die vindt dat geld nooit je drijfveer moet zijn. „Mensen die wapperend met een bankafschrift bij de ingang van de Rai staan om te bewijzen dat ze echt miljonair zijn, nemen het veel te serieus.”.
Hij vindt het geweldig als mensen de ambitie hebben de mooiste boten te bouwen, de beste keukens, de prachtigste schoenen. „Maar ik sta niet achter de mentaliteit: ik wil vijf miljoen verdienen. Er zijn te veel mensen die alleen maar denken in winstcijfers. Ik zou geen genoegdoening vinden als ik iets alleen zou doen voor het geld. Geef mij maar iemand als Joop van den Ende; een man die wordt gedreven door eer, door trots, zonder de realiteit uit het oog te verliezen.”.
Gijrath gaat doorgaans op de fiets naar kantoor, hij doet veel voor goede doelen, en het blad Miljonair en de Miljonair Fair zijn wat hem betreft niet minder en niet meer dan ’geslaagde marketingconcepten’. „Mijn fascinatie is ondernemen, moeilijke dingen doen, en voor de vermogende Nederlander was er nauwelijks een platform. Er was geen tijdschrift, geen eigen podium. Ik bedacht: we moeten iets maken voor die doelgroep.” .
In 2000 begon Gijrath het blad Miljonair, twee jaar later de Miljonair Fair..
Toch ziet de buitenwereld hem vaak als de woordvoerder van geslaagd Nederland. „Ik moet me te pas en te onpas verantwoorden, alsof ik de vertegenwoordiger ben van alle rijken van Nederland. Toen ik tien jaar geleden met Miljonair begon, vroeg het ’NOS journaal’ wanneer ik een tijdschrift voor de armen zou beginnen. Alsof ik persoonlijk verantwoordelijk ben voor de armoede in Nederland. Zo flauw.”.
Twee jaar geleden had Gijrath er bijna genoeg van. De financiële crisis raasde over het land en volgens de ondernemer was er ’veel negativiteit in de markt’. Bovendien leek Gijrath onderdeel geworden van zijn eigen concept. „Toen een Russische journalist me belde voor een interview (Gijrath organiseert sinds 2004 ook de Miljonair Fair in Rusland, red.) en vroeg of ik hem even kon ophalen met mijn privéjet, werd ik helemaal niet goed. Even dacht ik: ik verkoop de handel – er waren aanbiedingen genoeg – en ik hou ermee op.”.
Dat hij dat toch niet deed, komt doordat de Miljonair Fair bij hem in de juiste handen is, zegt hij. „Ik probeer zoveel mogelijk weg te blijven van de clichés. Bovendien zag ik weer nieuwe, creatieve mogelijkheden met de Fair.” .
Het woord ’miljonair’ moet je niet te letterlijk nemen, zegt Gijrath. „Voor mij staat het voor ambitie, voor anders willen zijn, voor durf, lef. Het is een provocatieve naam, dat realiseer ik me. Het wekt misschien de indruk dat bepaalde mensen worden uitgesloten, maar dat probeer ik uit alle macht te bestrijden.”.
Hij hoopt dat ook veel kleine ondernemers de beurs bezoeken. „Iedereen die 35 euro betaalt voor een kaartje mag binnenkomen. Mensen uit het midden- en kleinbedrijf vormen de kurk waar onze economie op drijft. Zie je die bloemenstal aan de overkant? Iedere ochtend om zeven uur zet de eigenaar zijn koopwaar buiten, en twaalf uur later ruimt hij alles weer op. Dag in, dag uit. Harde werkers, met hen voel ik me verbonden. Zij en ik zijn mensen die Wouter Bos niet kunnen bellen als het slecht gaat. Zulke mensen wil ik ook een leuke dag bezorgen. Daarom is een kaartje niet duurder dan een toegangsbewijs voor de Efteling.”.
Als hij ergens niet van houdt is het van beslotenheid. Uitsluiting is een woord waar hij allergisch voor is. Dat heeft ongetwijfeld te maken met zijn joodse achtergrond. Maar ook met een aantal jeugdervaringen, die hij nu duidt als ’spiritueel’ of ’paranormaal’..
„Al sinds mijn vroegste jeugd laat ik me leiden door mijn intuïtie, door stemmen. Beangstigend was dat toen ik klein was.” Hij vond het soms zo eng, dat hij van tijd tot tijd midden in de nacht in zijn pyjama naar buiten rende. Of wasrekken de trap afgooide, als het hem te veel werd..
„Gelukkig verklaarden mijn ouders me niet voor gek. Ze dachten niet dat ik gestoord was, ze namen me serieus. Mijn moeder bracht me niet naar een psychiater maar naar een wijze man. Bij hem heb ik mijn gave leren accepteren, leren hanteren ook. Ik begreep van hem dat het ook handig kan zijn dat je mensen en situaties scherp aanvoelt. Dat een spirituele ervaring iets moois is.”.
Inmiddels gebruikt Gijrath zijn talent dagelijks, ook in zijn werk als ondernemer. „Als ik beslissingen neem op grond van mijn intuïtie, komt het altijd goed. Het probleem is dat ik dat niet altijd doe. Daarover voer ik menig gevecht met mezelf: soms zegt mijn ratio ja en mijn intuïtie nee. Soms heb ik haast en neem ik iemand aan bij wie ik eigenlijk meteen voel: nee. Of ik sluit een zakelijke deal tegen beter weten in. Altijd, ja echt altijd, blijkt dan achteraf dat dat geen goede zet was.”.
Spiritualiteit, paranormaliteit; in negen van de tien gevallen wordt er lacherig over gedaan, zegt Gijrath. „Het wordt vaak afgedaan als onzin, nonsens, kwakzalverij. Ik vind: oordeel niet voordat je het zelf hebt ervaren.”.
Hij heeft een niet-officiële studie gemaakt van zo ongeveer alles wat er aan nieuwe spiritualiteit te koop is in Nederland. „In achterkamertjes en op zolderetages – en geloof me, ik heb er heel veel gezien – heb ik geweldige mensen ontmoet, mensen met grote talenten. Mensen die handlezen, gezichten lezen, horoscopen trekken, aura’s zien, noem maar op. Voor grote zakelijke of persoonlijke beslissingen, consulteer ik ze regelmatig. Er is zo ongelofelijk veel talent op dat gebied.”.
Je kunt over Ronald Jan Heijn en zijn ter ziele gegane spirituele centrum Oibibio zeggen wat je wilt, maar hij had wél lef, zegt Gijrath. Zelf heeft hij iets nóg groters voor ogen. Hij droomt ervan ooit een spiritueel centrum te bouwen met daarin yogazalen, kamers waar handlezers, chakrahealers en astrologen hun werk kunnen doen, maar ook een bioscoopzaal voor spirituele films, vergaderzalen waar ’de mastodonten uit de politiek en de CEO’s uit het bedrijfsleven’ kunnen horen en ervaren dat er meer is tussen hemel en aarde, een zaal voor mooie muziek maar ook een goed biologisch restaurant..
„Ik zie het helemaal voor me, ik weet precies hoe het moet worden.” Voor het eerst in het gesprek hapert hij. „Dit zou voor mij veel en veel meer betekenen dan het creëren van het zoveelste succesvolle concept.”.
.
het is waar dat enorm lacherig gedaan wordt over spirituele en paranormale zaken. Bepaalde waarnemingen die je echt hebt wordt in de psychiatrie afgedaan als wanen en hallucinaties. Ik ben blij dat er nog een kant van de maatschappij is die deze zaken als reeel beschouwd of in elk geval serieus bekijkt, zonder af te doen op een persoon.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's